5. Wulkeho róžka

„Filip pak bě z Betsaidy, městačka Handrija a Pětra“ (Jan 1,44).

Jězus zdoby sej na njewšědne wašnje swojich wučomnikow. Filip bě zasłyšał hłós Jězusa: „Sćěhuj mje!“ To jeho pohnu,z Nathanaelom so rozmołwjeć, kiž bu tohorunja wučomnik Jězusa a pozdźišo pod mjenom Bartrołm znaty. Kaž móžemy na kóncu 1. stawa swj. Sćenja po Janu čitać, dźe Jězusej wosebje wo dobre čłowjeske poćahi. Kak jara je zamóhł wuprudźeć atmosferu, kiž zaja potrjecheneho. Tak běštaj wučomnikaj Filip a Bartrołm dospołnje přeswědčenaj, zo mataj před sobu wosobu, kajkaž móže to jenož něchtó być, kiž je wot Boha pósłany a ma połnomóc Bože kralestwo rozšěrjeć. Ze swojimi słowami a swojim wustupowanjom je to zamóhł dopokazać, kaž staj to do toho tež hižo Handrij a Pětr dožiwiłoj. Jězus zbudźi při zdobywanju swojich wučomnikow zdobom to najwažniše: Dowěru a wěru. Tohodla je Jan sćenik jemu wote wšeho spočatka hižo wěnował messijaniske titule kaž Jehnjo Bože, Messijas, Syn Boži a Kral Israela.

GN