4. Wulkeho róžka

„A wuhladawši Jězusa přichadźeć praji: Hlej, Jehnjo Bože“ (Jan 1,36).

Čehodla so naš Knjez jako jehnjo woznamjenja a nic na př. ze słowami: Hlejće, Messijas, kral abo Hlejće Syn Boži!? Jeli chcemy pak při zwěrinje zwostać, čehodla nic law? – Lawy su kralowske, mócne a powabne, jehnjata njejsu wobdźiwajomne. Tola Jan Jězusa z jehnjećom mjenuje, dokelž je wón Jehnjo, kotrež woteběra hrěchi swěta. Kaž w Starym Zakonju buchu zwoprowane Bohu jehnjata jako (njedospołny) wopor chwalby a wumyća z hrěchow, tak w Nowym Zakonju sam Chrystus bu jehnjo, kotrež naše hrěchi na so wza. Mamy potajkim dobreho posrědnika pola njebjeskeho Wótca. Nimaš tohodla přićinu, na swojej zbóžnosći dwělować, pod wuměnjeniom, zo Kemši chodźiš. Jehnjo je so jónu na křižu zwoprowało, a nětk čini to kóždy raz na kóždej Božej mši.

TAD