17. Winowca

„Běda wam, dokelž sće kaž rowy, kiž njejsu póznać. Ludźo chodźa po nich, a ani to njewědźa“ (Lk 11,44).

Dam so spalić a potom na łuku rozsypać – to słyšiš dźensa přeco zaso. Mam to za Bohahanjenje! Kóždy čłowjek je wot Boha „z mjenom“ do byća zwołany. Wězo, hdyž sy kaž „masa“, njesy hižo za žiwo zeznać a nichtón hižo njewě, štó sy!

MN