5. Róžownika

„Hdy byšće byli swětowi, by swět lubował, štož je jeho. Dokelž pak wy swětowi njejsće, ale ja sym was ze swěta wuzwolił, tohodla hidźi was swět“ (Jan 15,19).

Hdyž je Bóh nas powołał jeho česćić – štož je wulkosć našeho powołanja – tak změjemy zawěsće tež z nim ćerpjeć. Hižo w starych pismach móžemy čitać: „Křesćenjo bydla w swěće, njejsu pak z tutoho swěta“. Swět wučomnikow Jězusa hidźi, to rěka tež nas. Hida njewupěra wšak so přećiwo wučomnikam Jězusa, ale přećiwo woprawdźitosći Božeje wšehomocy, kotraž wučomnikow pohonja. Jězus je na křižu smjerć zničił. Tohodla zjewi so tež jako skřižowany Zbóžnik. Pokaza swoje rany a z tym swoju lubosć, kak daloko saha. W tym je wulki tróšt za nas, zo njetrjebamy so hidy swěta bojeć. Trjebamy jeničce Chrystusa sćěhować a smy tak zaměrnje po puću do krasnosće Zrowastanjeneho.

GN