7. Nazymnika

„Štóž njenjese swój křiž a njeńdźe za mnu, tón njemóže mój wučobnik być“ (Lk 14,27).

„Njewěm, čehodla dyrbju takle ćerpjeć!“ To často słyšić, hdyž so z ćepjacym zetkaš. Často pak je tak, zo čłowjek sam sej swoje ćerpjenje – pak přez přezwažliwosć abo błaznosć – zawinuje. Su pak tež tajcy, kotrymž so zlě dźe, bjez toho, zo su přičiny. Tu móžeš so wěrnje z křižom zetkać, hdyž wěš to za nakazanje blišich woprować. Kaž je Jězus křiž na so wzał, zo by čłowjeka wot wěčneje smjerće wumóžił, tak berje sej tež nas do słužby wumóženja. Přiwzać wony bój wo prawo Božeje miłosće woznamjenja, swój křiž njesć k spomóženju blišich. To wučinja być wučomnik Zbóžnika.

MN