2. Nazymnika

„Mnozy Židźa běchu k Marće a Mariji přišli, zo bychu jeju dla bratra pokojeli“ (Jan 11,19).

Tak so nam Bohu dźakowano w našej wokolinje tež wjedźe: Naši přiwuzni, znaći, přećeljo a susodźa maja našu nuzu často hdy zańć. Chcedźa nas pokojeć a nam być po boku, zo njebychmy (za)dwělowali, ale ćim bóle znowa nadźiju čerpali. Rezultat starosće ludźi pokaza so w tym, zo so naša dowěra jim napřećo mytuje: Zawěrno, njejsym woprawdźe nihdy sam. Njetrjebamy tuž wšelake dóńty w samoće zmištrować. Pozbudźowace słowa přińdu, dokelž wo to – skerje zaćichim hač wótře wołajo – prosymy. A zas a zaso přińdźe pomoc runje z róžkow a směrow, hdźež to ani wočakowali njebychmy. Tu so pokaza, zo Duch Swjaty skutkuje.

GN