22. Nalětnika

„Židźa jemu rjeknychu: Nětko smy póznali, zo maš čerta. Abraham je wumrěł a profeća, a ty prajiš: Jeli štó moje słowo zachowa, njewopta smjerće na wěki“ (Jan 8,52).

Słowa Jězusa so njepominu, dokelž wone su wěrnosć a su date po wšě časy. Zo by čłowjek dospołnje žiwy był – bjez zrudoby a hrěcha, w swobodźe a radosći dźěsća Božeho – by dyrbjał  tute słowa nic jenož słyšeć, ale so po nich tež měć. Połojčne zachowanje Božeho słowa wjedźe k nabožnej šicofreniji. Přičina połojčnosće je mjez druhim słaba wěra, njepěstowana modlitwa, lěnjosć w wojowanju přećiwo swójskim hrěcham a komodne žiwjenje. Njezachowanje słowa wjedźe do dušineje smjerće na zemi a samo k wěčnej smjerći, to rěka do hele.

TAD