13. Wulkeho róžka

„Po někotrych dnjach přińdźe znowa do Kafarnauma, a roznjese so powěsć, zo je w Pětrowym domje“ (Mk 2,1).

Hdyž jako zwonkastejacy dźensniše swjate sćenje čitaš, napadnje njewšědne wumóženje choreho w Kafarnaumje! Jězus je zaso w swojej domiznje a skutkuje nětko tež tu dźiwy. Tuta powěsć so skok roznjese, a tuž wjele ludźi do Pětroweho domu chwata. Chcedźa dźiwne skutkowanje widźeć! Njewšědne pak je tež wašnje wumóženja. Ćežko choreho dyrbja přez třěchu Pětroweho doma k Jězusej dele pušćić. A Jězus? Wón jemu jeho hrěchi woda! To je wulki wumóžacy skutk Boži. Z wodawanjom hrěchow je Jězus choreho dušinje wustrowił. Zo pak by ludźom swoju połnomóc a lubosć dopokazał, wustrowi ćežko choreho tež ćělnje. Chce swoju móc k wodawanju hrěchow wozjewić. Je woprawdźe Syn Boži! To zrozumi, štóž jemu wěri.

FM