8. Smažnika

„Tu přistupi jedyn z pismawučenych, kiž bě słyšał, kak so wurěčuja, a bě pytnył, kak derje bě jim wotmołwił, a wopraša so Jězusa: Kotra kaznja je ze wšěch prěnja?“ (Mk 12,28).

Kaž nas Chrystus w ewangeliju powuči, sprěnja dyrbimy Boha samoho lubować. Začuća w lubosći njejsu najwažniše, najprjedy dźe wo dobru wolu. Ja sym so jónu naše serbske dźěći prašał – přez čo a čehodla lubujemy Boha? Woni wotmołwjachu: My chwalimy Jeho, modlimy so k Njemu, smy Jemu za wšitko dźakowni, ale těž prócujemy so, Jeho kaznje swěrnje spjelnić. Haj, wažne je w tutej lubosći k Bohu to, zo so mamy po Jeho woli. Jeli štó Boha sprawnje njelubuje, njemóže tež čłowjeka sprawnje lubować.

TAD