14. Smažnika

„Njemyslće sej, zo sym přišoł zběhnyć Zakoń abo profetow! Njejsym přišoł zběhnyć, ale spjelnić“ (Mt 5,17).

To je tola zastarske. Dźensa dyrbiš to hinak zrozumić! Kak často to słyšiš, hdyž so wo Bože kaznje jedna. Wězo smy dźensa w času Noweho Zakonja žiwi. Ale Jězus dźě njeje žadyn Zakoń zběhnył ale spjelnił. Tuž je trjeba so prašeć: Što rěka spjelnić? Měnju, zo njeńdźe tu wo spjelnjenje w zmysle wothóčkowanja ale hač z lubosće Bohu a blišemu so po Božej kazni mam. A tón prěni bliši sym tola ja sam. W tutym swětle je Stary Zakoń w Jězusowej kazni: Lubuj Boha a blišeho, kaž sebje samoho puć spjelnjenja. Tohodla so tež nam sam dawa w swjatym woprawjenju, zo njebychmy po puću wustawali.

MN