1. Smažnika

„Prošu wšak nic jeno za nich, ale tež za tych, kotřiž budźeja na jich słowo do mnje wěrić“ (Jan 17,20).

Potym, zo je so Jězus za swojich wučomnikow jako japoštołow swěta modlił, prosy nětko swojeho njebjeskeho Wótca za tych w přichodźe, kiž maja wěru a tak swoje wumóženje nańdu. Puć k wěrje je słowo japoštołow a slědujcy jich nastupjerjow w biskopskim zastojnstwje. Prichodne generacije dóstanu potajkim słowo wěry nic direktnje wot Chrystusa, ale runje přez japoštołow a biskopow, kaž so to njepřestajnje wotměwa w katólskej Cyrkwi. Japoštołskosć je tola bytostne znamjo wěrneje Cyrkwje. Budźmy potajkim dźakowni, zo słušamy jeničkej wěrnej Cyrkwi, kotraž je katólska a runje japoštołska, – tutej, kotraž na zakładźe japoštołow nas wěsće wjedźe k wumóženju.

TAD