25. Róžownika

„Jědnaćo wučomnicy pak dźěchu do Galileje na horu, na kotruž bě sej Jězus jich skazał“ (Mt 28,16).

Hora – něšto potajne a wysoke – jewi so we wjetšinje nabožinow jako městnosć zetkanja njebjes a zemi. Tam mějachu bohojo bydlić, wottam měło wumóženje přińć. W křesćanstwje je symbolika hory podobna. Mójzes přinjese ze Sinaja Bože kaznje, a tež Jězus wupraji na horje zbóžnoprajenja, wozjewjejo nowy zakoń. Na horje Tabor so Wón překrasni, na horje Golgota poda swoje žiwjenje za wumóženje čłowjestwa. Hora je potajkim symbolisce městnosć zetkanja čłowjeka z tym bójskim. Za nas městnosć zetkanja a zwjazanosće z Bohom je samota, čišina, modlerski róžk a swójska duša.

TAD