9. Požnjenca

„Na jednym sabaće dźěše Jězus po žitnišću, a jeho wučomnicy šćipachu a jědźachu kłosy, tryjo je mjez dłónjomaj“ (Lk 6,1).

Ze swojimi wučomnikami pućowaše Jězus po kraju a wučeše ludźi. To běše tež woporne žiwjenje, na přikład přenocowanje wonka, we přirodźe. Tež hłódtradanje bě w samotnych kónčinach móžne. Dźensniši ewangelij rěči wo tym, kak syćichu so wučomnicy ze žitom, kiž na polu rosćeše. To bě jara jednora jědź. Za nas móhło to rěkać, zo smě naša jědź tež jednora być a móhli to, štož na jědźi zalutujemy, potrěbnym wudźělić.

S. Chrystamarija