5. Požnjenca

„Jězus přińdźe do Kafarnauma, galilejskeho města, a wučeše na sabatach“ (Lk 4,31).

Tysac razow smy přeco zaso samsne wuprajenja słyšeli. A tola njejsu ničo wuskutkowali. Tysac razow smy so modlili, tola bjez nadźije, zo móhło so něšto změnić. Cyle jednorje, zo bychmy našu winowatosć spjelnili abo snano dokelž to derje čini, někoho móc narěčeć, hdyž će hewak nichtó njezrozumi. Dosaha to? – Wězo nic! Mnozy su so dawno z tutych abo druhich přičin z Cyrkwju rozžohnowali. Druzy žedźa so za tym, něšto začuwać móc z toho, štož mjenuje so woheń wěry, kotrež je so snano jónu rozpłomjeniło. Runje do tajkeje situacije přińdźe Jězus do Kafarnauma. Synagoga bě zawěsće połnje wobsadźena z ludźimi, kotřiž mějachu so po kazni sabata, a kotřiž na kóždej Božej słužbje na powučenja pismawučenych słuchachu. Zawěsće spytachu, swoje žiwjenje po tym wusměrić, štož słyšachu – a tola njebě dołho hižo wjac žana škrička přeskočiła. Tola nětko zetkachu so z Jězusom. Wěmy, zo wučeše wón z połnomocu. Sym přeswědčeny, njeby-li so hrónčko takle pisało, njebychu byli zadźiwani.

GN