21. Požnjenca

„Hdyž Jězus wottam dźěše, wuhlada muža z mjenom Matej při cłownistwje sedźeć a rjekny jemu: Pój za mnu! Wón stany a dźěše za nim“ (Mt 9,9).

Naš Knjez je za japoštołow Božeho poselstwa wšelakich ludźi powołował, mjez druhim tych jednorych ale sprawnych. Tu powoła Jězus jednoho cłownika, přećela Romjanow, kiž Židow potłočowachu – powoła potajkim hrěšnika. Knjez njehlada na wosoby, tež nic na pochad, titule a wobsydstwo, wažna je jemu dobra wola k nakazanju. Tajku wotewrjenosć je wón pola Mateja / Lewija póznał. Wšojedne kak hłuboko smy w žiwjenju do hrěchow padnyli, zhrabanje so znowa je pola Boha přeco móžne.

TAD