27. Jutrownika

„Štóž z wysoka přichadźa, je nade wšitkimi. Štóž je ze zemje, je zemski a rěči po zemsku. Štóž z njebjes přichadźa, je nade wšitkimi“ (Jan 3,31).

To su Janowe słowa wo Jězusu, kotryž ze swojej wosobu a česću přewyša wšitkich profetow, přez kotrychž je Bóh w Starym Zakonju rěčał. Naš Knjez je čłowjestwu tónle wjeršk Božeho zjewjenja přinjesł. Jeli so potajkim z Božim zjewjenjom prawidłownje zaběramy (wosebje hdyž Jězusowe słowa kóždy dźeń meditujemy a so po nich mamy), budźemy potom jako tući njebjescy. To rěka, nic jeničce po zemskim myslić a rěčeć, ale jednać budźemy nadnatursce, hladajo na swójske dźěło, swójbu, wosobinske wuspěchi a čłowjeske počahi, a wšo druhe, w Božim zmyslenju. Njebojmy so, zo potom w žiwjenju překrótko přińdźemy. Dowěrmy so Božemu zjewjenju, kotrež přesahuje čisto-zemske zakonje. W naslědowanju Knjeza zhonimy po wěstym času njebjesku motiwaciju, a nic jenož ideal dospołneho, harmoniskeho čłowjeka, kotryž sej zasłuži šěroke připóznaće blišich a spokojne žiwjenje bjez problemow. W Božim zmyslenju dźe sprěnja wo to, zo chcemy so najprjedy Bohu spodobać, Jemu swoju lubosć dopokazać, a swójske žiwjenje Jemu do słužby stajić. Dźe wo to, zo smy Chrystusej přeco bóle podobni, z Nim nuternje zjednoćeni. Tak docpějemy woprawdźite žiwjenje.

TAD