13. Jutrownika

„Bě před jutrownym swjedźenjom. Jězus wědźeše, zo je jeho hodźina přišła; zo by přešoł z tohole swěta k Wótcej. A dokelž lubowaše swojich na swěće, pokaza jim swoju lubosć hač do kónca“ (Jan 13,1).

Hdyž je Jězus na Wolijowej horje so modlił, je měł móžnosć wolić. Hdyž by so wot Jeruzalema wotwobroćił a šoł na wjeršk Wolijoweje hory, by sej bjez kóždeho problema móhł do pusćiny, do swobody wućeknyć a swoje žiwjenje wuchować. Wón je so rozsudźił za napřećiwny puć – z Wolijoweje hory dele přez Kidron do Jeruzalema, na Golgotu – zo by čłowjekej z nuzy hrěcha a smjerće pomhał. Za płaćiznu swojeho žiwjenja – jako Syn Boži.

ŠD