5. Hodownika

„W tej hodźinje zawyska Jězus w Duchu Swjatym a praji: Sławju će, Wótče, Knježe njebjes a zemje, zo sy tute wěcy zakrył před mudrymi a wučenymi a zo sy je móličkim zjewił. Haj, Wótče, haj tak je so ći zespodobało!“ (Lk 10,21).

Hdyž staršej pytnu, zo su jich dźěći mudri, je to za nich wulke wjeselo. Dźěći maja z tym móžnosć w žiwjenju něšto docpěć. Jězus njezacpěwa mudrosć. Wšak so tež wo nim w Swjatym Pismje čita, zo napjelni so z mudrosću, a Boža hnada běše w nim (Lk 3,40). Tola kubłanje staršeju, w spěchowanju mudrosće swojich dźěći, by so dyrbjało starać wo to, zo bychu dźěći w Božej mudrosći rostli.

S. Chrystamarija