Štóž njeje ze mnu, je přećiwo mni, a štóž njehromadźi ze mnu, rozpjerša. Hladajće so před nawrótom do hrěcha! (Lk 11,23).
Su mjez nami ludźo, kiž praja: Njetrjebam Boha! Mi so derje tež bjez njeho dźe! Při tym pak zabudu, zo smy wšitcy wot Boha stworjeni a mamy wěsty nadawk tu we swěće spjelnić, Bože kralestwo po našich mocach rozšěrjeć. Měridko za to su Bože kaznje a nade wšěm kaznja lubosće. Swět by połny harmonije był, hdyž by so kóždy wo to pócował.
S. Chrystamarija