„Kralestwo Bože […] runa so žonopowemu zornjatku, kotrež čłowjek wza a w swojej zahrodźe zasy. Zorno rosćeše, bu wulki štom, a ptaki njebja hnězdźachu w jeho hałzach“ (Lk 13,19).
We swójbje so wusyje zonjatko wěry. Wěriwy přikład staršeju a nabožne kubłanje skutkuje na dźěći, kaž njedawno jedna mać praji, zo su wšě jeju tři dźěći z katólskim partnerom zmandźeleni a we wosadźe so na wšelakich płoninach čestnohamsce zasadźuja. Swójbne žiwjenje ma dźě tež na wosadu a na blišeho wusměrjene być.
S. Chrystamarija