Ale Bóh jemu rjekny: Hłupako, hišće w tutej nocy požadam wot tebje twoju dušu. A čeje budźe, štož sy nahrabał? (Lk 12,20).
Dźěći dźěla swoje chłósćenki rady z druhimi, hdyž su k dźělenju kubłani. Zbožowny čłowjek spyta tež druhich zwjeselić. Něchtóžkuli wupomha susodej, hdyž tón pomoc trjeba. Jedne přisłowo praji: Dźělene wjeselo je dwójne wjeselo. Kaž widźimy, njeje nahrabnosć a skuposć, štož našemu žiwjenju tyje, ale wulkomyslne dźělenje a wobdarjenje blišeho.
S. Chrystamarija