12. požnjenca

Ale praj jeno słowo, a mój słužownik so wustrowi. […] Hdyž Jězus to zasłyša, zadźiwa so a wobroći so k črjódźe, kiž dźěše za nim prajo: Praju wam: Ani w israelskim ludźe njejsym tajku wěru našoł! (Lk 7,7b-9)

Kajka je naša dowěra do Boha? Hdyž so modlimy, ličimy woprawdźe z tym, zo nas Bóh wusłyši? Kajke je naše zadźerženje druhim napřećo? Móža woni na našim žiwjenju woprawdźe póznać wěriweho? Tež, hdyž so nam wšitko dorje njeradźi, pytajmy stajnje zaso znowa zwisk z Bohom a poručmy jemu naše skutkowanje.

S. Chrystamarija