14. Hodownika

„Jan sej zawoła dweju ze swojich wučomnikow a pósła jeju ke Knjezej z prašenjom: Sy ty tón, kiž ma přińć, abo mamy na druheho čakać?“ (Lk 7,18b).

Jan je zajaty. Sedźi w kłódźe Herodesa, dokelž je jeho zhromadnosć z Herodiasu jasnje jako moraliske překróčenje – mandźelstwo łamanje – pomjenował. Wěrnosć, kotraž Herodesa znjeměrnja a Herodiasu hněwa. Jako Jan wo Jězusowym skutkowanju słyši, njekaza swojim wučomnikam, zo bychu Jězusa prosyli jeho wuswobodźić. Jan ma „přehlad“. Wón hižo dawno swět přewidźi a wě, zo swět jenož sebje spokoja a njeje wěrneho zboža we swěće. „Sy ty tón, kiž ma přińć, tón wot Boha slubjeny Wumóžnik abo ...?“. Jan chce wěstosć, zo je so skončnje nam zbožo stało, zo je Bóh nam přišoł nas wozbožić. Mamy my dźensniši – w tak rozjasnjenym swěće woprawdźity přehlad? Wšako dźě wěmy, zo je Jězus tón wot Boha pósłany Wumóžnik. Wěrimy poprawom, štož wěmy?

MN