Swjate Pismo

Swjedźeń swjateje swójby (Lk 2,16–21)

Foto: Pixabay
  1. „A chwatachu a nańdźechu Mariju a … a dźěćatko, do žłobika połožene“ (Lk 1,16).
    A. jandźela
    B. wóslika
    C. Józefa
  2. „Wuhladawši je … wo tym, štož bě so jim wo dźěsću prajiło“ (Lk 1,17).
    A. spěwachu
    B. rozprawjachu
    C. powědachu
  3. „Wšitcy, kotřiž to …, dźiwachu so tomu, štož jim pastyrjo powědachu“ (Lk 1,18).
    A. dožiwichu
    B. wuhladachu
    C. słyšachu
  4. „Marija pak … wšitke tute słowa a rozpominaše je w swojej wutrobje“ (Lk 1,19).
    A. zachowa
    B. zamjelči
    C. wobchowa
  5. „Hdyž so … dopjelni, zo bychu dźěćo wobrězali, dachu jemu mjeno Jězus, kotrež bě jandźel mjenował, prjedy hač bu podjate w maćernym žiwoće“ (Lk 1,21).
    A. dźesać dnjow
    B. šěsć dnjow
    C. wosom dnjow

Hana Mjechelina