Jězuso, spominaj na Twoje hórke ćerpjenje a njedopušć, zo du duše do zahuby, kotrež buchu z Twojej drohotnej kreju wukupjeni. Tohodla njech kóžda duša w ćerpjenju Knjeza dowěru a nadźiju na jeho smilnosć namaka. Bóh ju nikomu njezapowě. (str. 38, čo. 72)

Njebjesa a zemja móžetej so změnić, tola Boža smilnosć je njewućerpajomna. Ach kajka radosć pali w mojej wutrobje, hdyž Twoju njesměrnu dobrotu widźu. Bych chcyła wšitkich hrěšnikow k Twojimaj nohomaj přiwjesć, zo bychu woni Twoju smilnosć wěčnje chwalili. (str. 38, čo. 72)

Jězus mi praji: „Moja dźowka, powědaj měšnikam wo mojej njezapřimliwej smilnosći. Pruhi smilnosće pala mje. Chcu je na duše wuliwać. Duše pak nochcedźe mojej dobroćiwosći wěrić“. (str. 86, čo. 177)

Žórło lubosće a smilnosće, wobjimaj wšón swět, zesylń chore a słabe duše. Njepřestajnje chcu Bohu mój dźak wopokazać za jeho wulku smilnosć a jeho dobroty. (str. 97, čo. 223)

Słyšach sćěhowace słowa: „Moja dźowka, předstaj sebi, ty sy knježićelka nad wšěm swětom. Ty maš wšu móc dobro činić, a w tym wokomiku kłapa wo twoje durje małe dyrkotace dźěćo ze sylzami we wočomaj a tola z wulkej dowěru na twoju smilnosć a prosy wo tróšku chlěba, zo njeby z hłodom wumrěło. Kak by z dźěsćom wobchadźała?“ Wotmołwich: „Jězuso, bych jemu wšo dała a hišće tysac króć wjace“. Knjez wotmołwi: „Tak wobchadźam ja z twojej dušu“. (str. 99, čo. 229)

Prašach so Jězusa za zmysłom dweju pruhow a słyšach w swojej nutrinje słowa: „Tutej dwě pruze woznamjenjetej krej a wodu. Blěda pruha woznamjenja wodu, kotraž dušu wusprawni, čerwjena pruha woznamjenja krej, kotraž je žiwjenje duše. Tutej dwě pruze wupružištej so z nutrin mojeje smilnosće tehdy, jako bu moja mrějaca wutroba na křižu z hlebiju wotewrjena. (str. 119, čo. 299)

Tutej pruze škitatej dušu před hněwom mojeho Wótca. Zbožowny, kiž je w jeju chłódku žiwy, dokelž sprawnosćiwa ruka jeho njedosćehnje. Přeju sej, zo prěnja njedźela po Jutrach so swjeći jako njedźela smilnosće. (str. 119, čo. 299)

Proš mojeho swěrneho słužownika, zo wón na tutym dnju wšemu swětej wo mojej wulkej smilnosći rěči. Štóž na tutym dnju k žórłej žiwjenja přińdźe, nazhoni dospołne pušćenje swojeje winy a wšěch chłostanjow. (str. 119, čo. 299)

Čłowjestwo njebudźe pokoj namakać, doniž so mojej smilnosći njepřiwobroći. Oh, kak jara mje njedowěra jedneje duše rani. Tajka duša wuznawa, zo sym swjaty a sprawnosćiwy, tola njewěri, zo sym smilnosćiwy, wona njewěri mojej dobroćiwosći. Samo čerty chwala moju sprawnosć, tola njewěrja do mojeje dobroćiwosće. (str. 119, čo. 299)

Moja duša raduje so titula Smilnosć dla. Wozjewjej, zo je smilnosć najwjetša kajkosć Boha. Wšitke skutki mojeju rukow su přez smilnosć skrónowane. (str. 119, čo. 299)

Moja wutroba je cyle přepjelnjena z wulkej smilnosću za duše, wosebje za hrěšnikow. Hdy bychu woni jeno móhli zrozumić, zo sym ja za nich najlěpši nan; za nich stej z mojeje wutroby krej a woda běžałoj, kaž ze žórła, kiž je z smilnosću přepjelnjene. Za nje sym w tabernaklu; jako kral Božeje smilnosće chcu duše z hnadami wobdarić, tola woni je njechaja přiwzać. (str. 139, čo. 367)

Kak wulka je njedźakownosć dušow napřećo telko dobrotliwosće, za telko dopokazow lubosće. Moja wutroba je nasyćena z njedźakownosću a zabyćiwosću dušow, kiž su na swěće žiwi; za wšitko namakaja čas, jenož ke mni přińć, zo bychu hnady dóstali, nimaja chwile. (str. 139, čo. 367)

Ze žórła Twojeje smiłosće, Knježe, płunje wšo zbožo a žiwjenje. Tak spěwajće, wy stworjenja a wutwory, zahorjeny spěw wo smilnosći. (str. 189, čo. 522)

Moja smilnosć přichadźa dušam přez Bójsku-čłowjesku wutrobu Jězusa, kaž słónčna pruha přez kristal. (str. 192, čo. 528)

Jónu słyšach słowa: „Moja dźowka, powědaj wšemu swětej wo mojej njezapřimliwej smilnosći. Přeju, zo budźe swjedźeń Božeje smilnosće wućek a wuchow za wšě duše, wosebje za wbohich hrěšnikow. Na tutym dnju su nutriny mojeje smilnosće woterwrjene“. (str. 242, čo. 699)

Na tutym dnju su wšitke zasuwy Boha wotewrjene, přez kotrež płunja hnady. Žana duša njetrjeba so strachoćiwje ke mni bližić, tež hdyž bychu jeje hrěchi čerwjene kaž šarlach byli. Moja smilnosć je tak wulka, zo njemóže ju žadyn čłowjek wućerpać. (str. 242, čo. 699)

Swjedźeń Božeje smilnosće wuchadźeše z mojich nutrin; přeju, zo so wón na prěnjej njedźeli po Jutrach swjatočnje wotměje. Čłowjestwo njebudźe žadyn měr namakać, dołhož so wone njepřiwobroći žórłu mojeje smilnosće. (str. 242, čo. 699)

Smy Bohu najpodobniši, hdyž našemu blišemu wodawamy. Bóh je lubosć, dobroćiwosć a smilnosć. W kóždej duši měła so moja smilnosć špihelować. Moja wutroba je połna sobuželnosće a přepjelnjena ze smilnosću za wšitkich. (str. 351, čo. 1148)

Jězuso, chcu kóždy wokomik žiwa być, jako by to mój posledni był. Chcu wšitko z toho stejnišća widźeć, zo so bjez Božeje wole ničo njestanje. Božo, njewućerpajomna smilnosć, wobjimaj wšón swět a wuliwaj so nad nami přez smilnosćiwu wutrobu Jězusa. (str. 358, čo. 1183)

Ze wšitkich mojich ranow płunje kaž rěka, smilnosć za duše, ale rana mojeje wutroby je žórło njewućerpajomneje smilnosće. Z tuteho žórła płunja wšě hnady za duše. Přeju sej, je na wšitkich ludźi wuliwać. Powědaj wšemu swětej wo mojej smilnosći. (str. 360, čo. 1189)

Mój Jězuso, předobudź dospołnje mje, zo zamóžu Tebje wotbłyšćować w mojim žiwjenju. Skutkuj, zo mam za kóždu dušu bjezwuwzaćnu lubosć, dobroćiwosć a smilnosć. Jenički nadawk w mojim žiwjenju je: Chwalba Twojeje smilnosće. (str. 376, čo. 1242)

Přełožk: sotra Chrystamarija