Lubi wěriwi, w mnohich městach je rozpisanje jědźow w restauracijach často we wjacorych rěčach ćišćane. Tak zamóže skoro kóždy, kotryž je hłódny, so derje informować, na kotre wašnje móže swojej nuzy wotpomhać. Zrozumliwe pokiwy su dźě trěbne, jeli nochcemy njepřijomne překwapjenki dožiwić – runje potom, hdyž smy hłódni.

Dźensa, hdyž swjećimy wysoki swjedźeń Božeho Ćěła, swjećimy zdobom cyrobu, kiž njeje na žanej jědźnej karće rozpisana. Je pak za wšěch trěbna a za kóždeho cyroba k žiwjenju. Tuta cyroba njetrjeba so w najwšelakorišich rěčach wabić. Je dźě wšěm ludźom zrozumliwa. Tuta cyroba wobsahuje respekt a česćownosć před kóždym čłowjekom. Chce so zdobom zamyslić do žiwjenskeje situacije jednotliwca. Chce lubosć ke wšěm ludźom zbudźeć kaž tež radosć nad žiwjenjom ze wšěmi swojimi móžnosćemi.

Chlěb a wino stawatej so tak ze žiwjenskej mocu a žiwjenskej radosću. Daritej nam zmužitosć swět Bohu spodobnje k dobremu přeměnjeć. Tuta cyroba dawa nam žiwjenje, kotrež potom dale darimy a z kotrymž móžemy druhich wobstarać.

Tuta cyroba pak njesłuži k tomu, być jeničce sam syty a spokojom. Štóž ćěło a krej Chrystusowu přijima, stanje so sam z ćěłom a kreju Jězusa. Haj, přeměni so sam, zo by we sebi kmanosće namakał, druhim być k pomocy: Mjenujcy, hdyž su druzy hłódni za zrozumjenjom, za pomocu, za wodawanjom, za něžnosću, za dowěru, za zmysłom žiwjenja, haj, hdyž so jednorje wutrobiće smějemy, hdyž na so luboznje hladamy – skrótka prajene: Za wšěch, kotřiž su hłódni za zmysłapołnym a dostojnym žiwjenjom.

My, lubi wěriwi, smy dźensa žiwe ćěło, žiwjenjedawaca krej našeho Knjeza wosrjedź swěta, hdyž z procesijónom do wokoliny poćehnjemy ze swjatym sakramentom eucharistije, kotryž budźe derje widźomny w monstrancy. Sami dźě nosymy ćěło Chrystowe we sebi a směmy naše ćěło zrozumić jako templ Boži.

Kaž zrozumi so Bože Ćěło něhdy jako barokny spektakel, kiž měješe přitomnosć Knjezowu z ćěłom a dušu w sakremenće wołtarja demonstratiwnje zwuraznić, tak słuži swjedźeń dźensa k tomu, zo bychmy sami sebje zarjadować zamóhli, što jako křesćenjo smy: Žiwe ćěło zrowastanjeneho Knjeza wosrjedź swěta, w kotrymž so jako ludźo z ćěła a kreje póznać damy. Su to městna přitomnosće Jězusa Chrystusa. Zo bychmy we wobrazu wot spočatka wostali: Smy móhłrjec jědźna karta Boha za ludźi.

Wuznaće k našemu Knjezej w zjawnosći chce nas na to dopominać: Tež přez was je Knjez sam přitomny. Knjeza, kotrehož směće požiwać, zo byšće tak za druhich byli znjesliwi a jim dawali lóšt na žiwjenje w połnosći. Tak zrozumjene je kóždy puć k druhemu sam za sebje kaž tajki procesijón Božeho ćěła. Njech wonkowna pycha tomu słuži, zo zjednoćimy so z Jězusom w monstrancy našeje wutroby. A to wšitko, zo bychmy sej tak mjezsobu byli ze žohnowanjom. Amen.

GN