Lubi wěriwi, Wěrju, zo je tam někajka wyša instanca, kotraž wšitko wodźi. Njemóžu pak sej předstajić, zo je to Bóh, wo kotrymž Cyrkej powěda. Njewěm, kak často sym hižo to słyšał – při firmowanskej wučbje, w rozmołwach z přećelemi, jako so ze znatymi zetkach, kotřiž wědźachu, zo sym duchowny. Prašam so: Čehodla dźe so mnohim tak, zo z Bohom, kotrehož Cyrkej wozjewja, wjele započinać njezamóža? Čehodla je anonymna, wyša instanca po zdaću bóle sympatiska hač křesćanski Bóh?

Sćěhowace je so njedawno stało: Žona, kiž bě po puću na dźěło, widźeše zdaloka, kak z kontejnera za wotpadki někajkej ruce won hladaštej. Bližeše so a wuhlada zo běštej to drjewjanej ruce. Skónčnje wočini kontejner a wućahny korpus Božeje martry, kiž bě hišće cyle w porjadku. Spočatnje sej mysleše, zo snano noze pobrachujetej. Ale ničo. Tute wuměłske dźěło bě samo jara rjane – ničo tunje z gipsa abo podobne, štož druhdy na wikach wuhladaš.

Přinjese korpus na dźěło. Kolegina naposka sej podawiznu a praji jenož jednu sadu: To je wobraz našeho časa: Korpus Jězusa w kontejneru!

Sym sej wěsty, lubi wěriwi, to ma něšto z nazhonjenjom našich dnjow činić. Nic z nazhonjenjom w tutych abo druhich naležnosćach, ale w nazhonjenju z Bohom. Nazhonjenja z wěcami abo ludźimi dadźa so hromadźić. Ludźo su nazhonili, kak so komputery předawaja. Abo ludźo su nazhonili, zo lubosć tak sylna być zamóže, zo w brjuše łoskota. Boha nazhonjeć pak je ćežo. Kak so to poradźi? Snano je ludźom wyša instanca tohodla bóle sympatiska, dokelž scyła njewočakuja ju někak nazhonić zamóc. Bóh, kotrehož Cyrkej jako Wótca, Syna a Ducha Swjateho wuznawa, so pak derje za to hodźi, zo móhł Jeho tola nazhonjeć. Je dźě to wosobinski Bóh. A Biblija powěda wo lutych podawkach mjez ludźimi a Bohom. Wjeršk je potom, zo je so Bóh sam sčłowječił. Što pak pomha mi to, hdyž w drjewjanym korpusu Jězusa nazhonić njezamóžu!?

Hišće raz so tuž prašam: Kak so to čini – Boha nazhonjeć? Snano je to tohodla tak ćežko, dokelž nima nazhonić Boha ničo z tym zhromadneho, zo móžeš to prosće činić, kaž projekt zwoprawdźiš. Bóh sam dźě je Tón, kiž so nam wozjawnja.

Wid na Mójzesa zda so mi być wěsty kluč. So wě, Mójzes so zdawa jako tón priwilegowany być, kiž je zamóhł so jednorje z Bohom skontaktować. Tola je to cyle wosobinski kontakt z Bohom, kiž Mójzes pěstuje: Stawa rano zahe. Štóž chce so z Bohom zetkawać, měł tuž sebi a Jemu wěstu chwilu woprować. Wón dźe na horu Sinai. Štóž chce Boha nazhonjeć, měł sej hdys a hdys tež raz wěstu distancu popřeć, z tym, zo prawy rum namaka, a tak Boha nańć zamóže. Mójzes woła mjeno Bože. To rěka, zo měli Bohu žno jasnje prajić, što wot Njeho chcemy. Bóh wozjawni so Mójzesej a Mójzes so pokłoni.

Tak jednorje to je? Potajkim móžu Boha jednorje nazhonić, jeli mam so po tutych prawidłach? Tak jednorje to wšak njefunguje. Tola we wěstym zmysle móžu so k Božemu poskitkej napřećo tak zadźeržeć.

Sće wy hižo raz Boha nazhonił? su so młodostni mje w tutym nastupanju raz prašeli. A sym wo podawiznach powědał, přez kotrež sym Boha nazhonić zamóhł. Štó pak wam praji, zo je to Bóh był? přińdźe hnydom napřećiwne prašenje. So wě, mi nichtó njedopokaza, zo je to Bóh był. Tež Bóh sam njepraji mi: Hej, tu sym! Běch pak zwólniwy přiwzać, zo je mje Bóh narěčał. Wěra sama to je, kotraž mi praji: Tu bě ći Bóh bliski!

Hdyž na drjewjany korpus myslu, kotryž je žona z kontejnera wućahnyła, sym sej wěsty, zo je Bóh znamjo dał, zo tu je. Amen.

GN