Lubi čitarjo SPDE, w dźensnišim ewangeliju smy jednu podawiznu ze žiwjenja swjateho Jana Křćenika słyšeli (Lk 3,10–18). Wona sta so tak někak w třicetych lětach (našeho časa) při rěce Jordan, hdźež wukonješe předchadnik Chrystusa swój misijón. Z jeho hłownym nadawkom bě přihotowanje Wuzwoleneho ludu na přichad sčłowječeneho Syna Božeho. Ale nic jenož. Swjaty Jan Křćenik wučeše tež, kak maja Israelića žiwi być.

Wo tym mjenujcy powěda dźensniše sćenje.

Črjódy přichadźachu k Janej a so prašachu za Božej wolu: Što ha mamy činić? (Lk 3,10). Samsne prašenje stajichu cłownicy a wojacy. A Jan Křćenik dawaše wšitkim, jich žiwjenskemu połowanju wotpowědne, wotmołwy..

W našim žiwjwenju stawa so něšto podobneho. My chcemy tež Božu wolu spjelnjeć, wo čož prosymy spěwajo modlitwu Wótčenaš, wosebje wuprajejo sadu stań so twoja wola.

Tule pak je poměrnje wulki problem. To je dźě jara powšitkowna sada. Wona da so lochko wuprajić, ale ćežko zrealizować. A přičina toho tči w tym, zo wostawa přeco wotewrjene prašenje za tym, kajka je konkretna wola Boža za kóždeho z nas wosobinsce. Tohodla trjebamy tež my wěsteho „Jana Křćenika“, kotryž by nam móhł dokładnje prajić, što sej Bóh wot nas žada.

Bohu dźak mamy tajkich „Janow Křćenikow“ poměrnje wjele. To su našej staršej, kmótřa, wowka a dźěd, wučerjo, měšnicy a tak dale. Poprawom maja woni wšitcy podźěl na tutej funkciji, pomhanja při póznaću wole Božeje.

Tola tež tule mamy zaso jedyn problem. Woni su wšitcy jenož ludźo. A za ludźi je z wašnjom zmylki činić. K tomu praji łaćonske přišłowo takle: Errare humanum est, štož přełožene rěka: So mylić je čłowjeske.

Z druhimi słowami prajo, štóž pyta za wolu Božu, tón trjeba pomocnikow, kiž pomhaja ju póznać, ale tež woni njejsu na tutym polu cyle dospołni. Tohodla, štóž wužiwa pomoc druhich při póznaću wole Božeje, dyrbi wěsty mechanizm měć, kotryž pomha měnjenje pomocnikow kontrolować.

Ale kajki by móhł tutón mechanizm być?

Po mojim zdaću poměrnje jednory. Za jeho wotkryće dyrbimy pak so zaso na modlitwu Wótčenaša dopomnić, a dokładnje prajo na to, zo ma próstwa stań so twoja wola samsnu formu werba stań so kaž w prěnim kapitlu Knihi Genezis. To je grjekske słowjeso ginomai.

Tam, kaž wěmy, so powěda wo stworjenju našeho uniwersuma. Jahwe Bóh čini to na wšelakore wašnja: rěči, dowola, jedna, dźěli etc. Dominuje pak rěčenje Boha. Wón praji, a tak so stawa, kaž Wón sej to přeje.

Za nas stej dwaj padaj wažnej. W prěnim dźe wo stworjenje swětła a w druhim wo nastaće njebjeskeho firmamenta. Jahwe Bóh rjekny: Budź swětło a budź firmament. A takle so sta. Tule, kaž sym to hižo prajił, wužiwa so grjekski werb ginomai – stać so.

Hinak prajo, grjekske Swjate Pismo powědajo wo stworjenju swětła a njebjeskeho firmamenta wužiwa samsne słowo, kotrež steji na spočatku próstwy stań so twoja wola. A to njeje po mojim zdaću připad, ale znamjo Božeho wjedźenja. Přez to chce Jahwe Bóh nam pokazać, zo ma jeho wola něšto ze swětłom a njebjeskim firmamentom činić.

Swětło, kaž tež njebjeski firmament, pochadźa z njebja. A njebjo je bibliski symbol za Boha, ale tež za nadpřirodne žiwjenje. Mjenujcy tutón zwisk mjez wolu Božej a stworjenjom swětła a firmamenta wučinja wěsty mechanizm, kiž pomha zrozumić, hač ma čłowjek, wujasnjacy wolu Božu druhim ludźom, prawje.

Tutón mechanizm skutkuje na cyle jednore wašnje, dokelž by dosahało, jenož so prašeć za tym, hač njezaćěmnja wěste čłowjeske wukładowanje Božeje wole naš nadpřirodny žiwjenski cil. Jelizo je to tak, rěka to potom, zo ma tute čłowjeske wukładowanje Božeje wole wopačny charakter.

W tajkim padźe mamy prawo samo nic na duchowne wosoby poskać. To je poprawom cyle jednory a wěsty mechanizm. Wo nim čitamy na přiklad w knize Japoštołskich skutkow, hdzež so praji, zo ma so bóle Bohu hač ludźom posłuchać (5,29). Wšitko, štož pomjeńša nadpřirodnu stronku čłowjeskeho žiwjenja, škodźi čłowjekej.

DJD