Bjer sej chwilu

Wółacy hłós w pusćinje, tak móhli Jana Křćenika mjenować. Druhdy so mi zda, zo je tež dźensniši dźeń hłós Cyrkwje runje kaž wosamoćeny „hłós w pusćinje“. Na njón lědma štó słucha. Druhdy wón cyłe lěta warnuje a alternatiwu poskića, tola ludźo njebjeru jón chutnje. Abo je snano tak, zo bywa čłowjek dźensa přejara zanurjeny w swojej wšědnjej zaběrje, zo nima hižo dosć mocy k słuchanju a přemyslowanju?

Jedyn francoski rybar wotpočowaše na přibrjoze morja. Sedźo, hladaše na módre žołmy a wobdźiwaše łódźe w dalinje. Přińdźe ameriski turist nimo a wonaj počeštaj so rozmołwjeć. Američan rjekny: Čehodla sedźiće tak a hladaće do daliny? Lěpje tola je, jeli dóńdźeće sej na banku a wozmjeće sej kredit. Potom kupće sej nowu łódź. Tak nałójiće wjac rybow hač druzy a z tym změjeće wjace dochodow. Za přidatne pjenjeze kupiće sej hišće přidatne łódźe a přistajiće dalšich sobudźěłaćerjow. Ryby pak njewotedawajće wikowarjam, ale woterwće swójske wobchody, předawajo twory pod swojim mjenom. A budźeće znaty a česćowany po wšej wokolinje.

Hdyž Američan takle powědaše, bě na jeho mjezwoču zahoritosć a přeswědčenje widźeć. Francoza pak njeje tole znjesł a so wopraša: To wšo je rjane a šikwane. Ale, prajće mi prošu, što budu potom činić, hdyž změju tójšto swojich wobchodow, wjacore łódźe, a k tomu dźesatki sobudźěłaćerjow? K čemu to wšitko?

Američan wotmołwi: Wy bysće potom spokojom sedźał a na morjo hladał. Rybar na to wotmołwi: Hm, to hižo nětko činju.

Bratře, sotra, bjer sej chwile, čitaj a přemysluj! K tomu maš Adwent. Wzmi sej chwilku a zawěsće so w tebi něšto dobre zrodźi. Čitaj, woprawdźe čitaj, njeboj so, serbske a katólske pismiki će „kusnyć“ njebudu. Abo maš strach před tutym měrom? Snano so w tutym pokoju a ćišinje něšto pokaza štož će nastróži? Snano dowidźiš swoje falšne rozsudy, snano swoje wopačne žiwjenske wašnje?

W lěće 386 přechodźowaše so młody wučer po zahrodźe w Mailandźe. Rěkaše Hawštyn. Njejapcy zasłyši wón w sebi dorazny hłós: Wzmij a čitaj, wzmij a čitaj. Wón přińdźe domoj a wza lubowólnje knižku do rukow. To běše Nowy Zakoń. Wotewrje jón a namaka prěni wotrězk, w kotrymž so praji: Njestarajće so přewjele wo ćěło ani wo to, što maće jěsć a pić. Wotpołožće skutki ćmy a woblečće so brónje swětła! Tute słowa běchu započatk jeho noweho žiwjenja. Hawštyn słuchaše na hłós swojeho swědomja a přiwobroći so k Bohu z njedźělomnej wutrobu.

Ewangelij wopisuje dźens na jednym boku ludźi bohatych a wliwapołnych tehdyšeho časa (Pilatusa, Herodesa, Annasa, Kaifasa etc.) a na druhim boku Jana Křćenika – wosobu chudu a skromnje zdrašćenu. Tući prěni, hačkuli mócni, su jenož mjenowani na kromje stawiznow. Jeničce zajimawy je tu Jan – zajimawy přez to, štóž wón je a štož čini. Wón je najprjedy čłowjek ducha, wón je awtentiski. Berješe sej čas, zo by před Bohom w połnosći žiwy był.

Jan praji: Runajće Knjezej šćežki! To rěka: Pohladnij do swojeho žiwjenja, namakaj w nim, štož će do zwady wjedźe; abo što je přičina, zo sy zrudny abo bjezlóštny, abo zo maš začuće, zo je Bóh wot tebje někak zdaleny.

Jan tež praji: Kóždy doł budź wupjelnjeny! – mjenujcy doł našeho dwělowanja a našich zmylkow a słabosćow, a tež doł njesćerpnosće. Wulěsć z tutoho doła móže čłowjek, hdyž je zmužity dosć, wěcy z mjenom mjenować.

Potom Jan praji: Kóžda hora a hórka budź znižena! Hora (abo hórka) woznamjenja tu wopačnu spokojnosć ze sobu. Znižić tutu horu móže čłowjek z swojej ponižnosću, to rěka, hdyž widźi wěcy tajke, kajkež su.

Skónčnje wupraji Jan słowa: Štož je křiwe, to budź rune! Što je křiwe? Křiwe móžeja być naše njesprawne słowa a lochkomylsne wuprajenja.

Wužijmy čas Adwenta! Popřejmy sej měr, kotryž swět nam dać njemóže. A potom darmy tutón měr ludźom wokoło nas. Njech zwoprawdźi so w nas dźensniša namołwa swjateho Pawoła, kiž praji: Prošu, zo by waša lubosć rostła w póznawanju, zo bysće rozeznawali, štož je lěpše, a byli čišći a bjezporočni ke Božej chwalbje. Amen.

TAD