Symbolika logo Lěta Božeje smilnosće

Swjate Pismo wuči wo čłowjeku wšelsakore wěcy.

Na přikład praji Kniha Genezis, zo ma čłowjek wjele zhromadneho ze zwěrjatami, dokelž buchu woni na samsnym – šěstym dnju stworjeni (Gen 1,24-31).

To samsne praja tež wědomostnicy. Na přikład šimpansa ma 98% zhromadnych genow z čłowjekom.

Tola wobsteja mjez nimi tež wulke rozdźěle: Čłowjek je wobraz Boži a nic žiwjata (Gen 1,26-27).

Samozrozumliwje njeje to jenička diferenca.

Hišće jedyn nadpadny rozdźěl wobsteji w tym, zo je čłowjek pisaca bytosć. Žane zwěrjo to njemóže, samo njehladajo na to, zo so poskića w interneće fota pisansku mašinu wobknježaceje wopicy. Jeje pisanje njebudźe ženje kreatiwne kaž jednoho spisowaćela abo basnika.

Wšako najstarše systemy pisma njewužiwachu hišće pismiki, ale wobrazy.

Tuž samo so praji, zo bě najstarša ciwilizacija čłowjestwa z ciwilizaciju wobrazow.

Myslće sej jenož na starodawne wobrazy, kotrež namakachu wědomostnicy na sćěnach wšelakorych prózdnjeńcow.

Prěni křesćenjo wužiwachu tež rady wobrazy. Najbóle znaty je wobraz ryby a chlěba.

Naše časy tohorunja maja wjele z wobrazami činić. Myslće sej jenož na šulske wučbnicy, kiž wobsahuja wjele barbnych fotow a rysowankow.

Tuž Swjata Cyrkej, wozjewjejo Lěto Božeje smilnosće, spřihotowa jedyn wobraz, kiž zwuraznja hłownu ideju swjateho lěta.

W mojim lětušim póstnym prědowanju dźe mjenujcy wo tutón wobraz.

Na nim, kaž widźimy, staj dwaj čłowjekaj namolowanej. Jedyn z nich je cyle wěsće Jězus Chrystus, a druhi reprezentuje kóždeho z nas.

Chrystus ma dołhu běłu suknju z pozłoćanymi debjenkami.

Běła a złota barbje matej we Swjatym Pismje wažny teologiski wuznam. Wonej symbolizujetej bójsku realitu a to wšitko, štož je z nadpřirodnym žiwjenjom zwjazane.

Myslće sej jenož na młodźeńca, kotrehož su žony w Chystusowym rowje nadešli: „Zastupichu do rowa a wuhladachu naprawo młodźeńca sedźo, kiž bě běłu drastu woblečeny […]“ (Mk 16,5).

Tutón młodźenc, kaž čitamy, bě z běłej drastu woblečeny, a běše to jedyn jandźel – nadpřirodna bytosć.

Hinak prajene, běło-złota suknja Jězusa symbolizuje jeho Bójskosć.

Suknja Jězusa Chrystusa njewisa wšak swobodnje na jeho ćěle. Ju wobda pas.

Pas w Bibliji ma wšelakore woznamy. Jedyn z nich rěka stražliwosć. W Ewangeliju po Lukašu čitamy na přikład takle: „Waše bjedra njech su wopasane [...] a budźće podobni ludźom, kiž čakaja na swojeho Knjeza [...]“ (Lk 12,35-36).

Jězus Chrystus z pasom wopasany zwuraznja Božu wotewrjenosć na kóždeho čłowjeka. Wón čaka na koždeho z nas a woła: „Pójće wšitcy ke mni [...] ja was wokřeju“ (Mt 11,28).

Tutón pas pak ma čerwjenu barbu. A čerwjena barba symbolizuje ćerpjenje a martrarstwo.

Bóh je wotewrjeny na čłowjeka. Tuta wotewrjenosć wšak njeje za Boha cyle lochka. Wón lubuje ludźi na swěće, a pokaza w Jězusu Chrystusu swoju lubosć a „[...] pokaza – kaž to čitamy w Ewangeliju po Janu – jim swoju lubosć hač do kónca“ (Jan 13,1), to rěka hač do smjerće na křižu.

Na Jězusowu smjerć na křižu dopominaja tež jeho rany, kotrež widźimy na jeho rukomaj a nohomaj.

Samsnu mysličku zwuraznja tohorunja to, štož je pod nohomaj Jězusa Chystusa. Cyle wěsće je to symbol křiža.

Nic pak jenož.

Po mojim zdaću ma tutón pozadk hišće dalši zmysł, a dopomina mjenujcy na Jakubowy són, w kotrymž widźeše wón rěbl, kiž sahaše wot zemje hač do njebjes (Gen 28,10-22).

Jězusowy křiž zwjaza njebjesa ze zemju. A to bě hižo w Starym Zakonju předpowědźene.

Tute přirunanje Jězusoweho křiža z Jakubowym rěblom njerěka pak jenož zjednoćenje njebjes a zemje.

Rěbl ma dźě něšto z přewinjenjom zdalenosće činć. Z jeho pomocu so stupi z dypka “A” na dypk “B”, wot deleka horje abo wot horjeka – dele.

Hinak prajene, rěbl předstaja tež wěsty puć, kotryž kroči tón, kiž jón wužiwa.

Samsnu mysl zwuraznja módry pozadk wobraza.

Na nim widźimy módru barbu, ale wona ma tři wšelake družiny: ćěmnomódra, srjedźnomódra a swětlomódra.

To předstaja tež ideju wěsteje dynamiki a duchowneho pućowanja čłowjeka do njebjeskeje domizny. Módra barba ma dźě něšto z njebjom činić a symbolizuje njebjesa, hdźež Bóh přebywa.

Z druhimi słowami, tute logo spyta z pomocu wšelakorych symbolow (rěbl a tři sćiny módreje barby) zwuraznić potajnstwo Božeje smilnosće jako wěsty dynamiski proces.

Ale wo kajki proces dokładnje tule dźe?

Zo bychmy móhli to derje zrozumić, dyrbimy hišće na jednu wosebitosć tutoho logo kedźbować, a mjenujcy na to, zo ma Jězus Chrystus na swojim chribjeće čłowjeka.

Figura tuteho člowjeka dopomina na jednu wowcu, kotruž njese na swojimaj ramjenjomaj pastyr.

Tule mysli so poprawom hnydom na přirunanje Jězusa Chrystusa, wo zubjenej wowcy, kiž bu wot pastyrja w pusćinje namakana a domoj přinjesena. Wo tym čitamy w Ewangeliju po Janu we 18. kapitlu a w sćenju po Lukašu w 15. wotrězku.

Tutón prěni tekst je krótši, a druhi dlěši, kaž tež zmysła połniši.

Wosebje so mi na nim lubi sćěhowaca sada: „A hdyž ju namaka, połoži ju z radosću na ramjenja a [...] přińdźe domoj [...]“ (Lk 15,5-6).

My zrozumimy smilnosć najhusćišo jako wodawanje hrěchow. Wězo ma to z tym wjele čnić. To njeje pak najwažniše. Smilnosć njewobsahuje jenož wodawanje winy.

We woprawdźitej Božej smilnosći dźe tež wo něšto druhe, a mjenujcy wo prjedy naspomnjenu sadu, hdźež so rěči wo jednanju pastyrja napřećo zubjenej wowcy. Wón ju pyta, bjerje na ramjenja a njese domoj.

Podobnje by dyrbjeli tež my křesćenjo napřećo druhim ludźom, kiž su wot Boha zdaleni, jednać. Najprjedy jich pytać a namakawši jim pomhać do Cyrkwje přińć, kotraž je dom Trojjeničkeho Boha tu na zemi.

A z hłownym zaměrom toho wšeho je připodobnjenje tuteho zhubjeneho a namakaneho čłowjeka k Jězusej Chrystusej.

Na to pokazuje jara derje podobnosć mjezwočow Chrystusa a na jeho ramjenjach njeseneho čłowjeka.

Tutej mjezwoči stej identiskej. A to woznamjenja ideju wozbóžnjenja čłowjeka.

Boža smilnosć njewobmjezuje so jenož na wodawanje hrěchow, ale zanurja tež čłowjeka do Boha. A zanurjenje abo wozbóžnjenje rěka, zo stanje so čłowjek w swojim jednanju Jězusej Chrystusej podobny.

Tute připodobnjenje k jednanju Jěusa Chystusa je jedyn poměrnje dołhi proces, kiž traje najhusćišo cyłe čłowječe žiwjenje.

Spočatk tuteho procesa pak je dožiwjenje Božeje smilnosće, kiž – jako wěsty wjeršk Božeje miłosće – dawa čłowjekej nowe žiwjenje, žiwjenje dźěći Božich po měridku Jězusa Chrystusa.

Tuž njeje žadyn připad, zo ma tute logo formu elipsy, kiž dopomina na jedne jejko, wosebje na Jutrowne – rjenje ze wšelakorymi barbami debjene.

A wono, kaž wěmy, njesymbolizuje jenož zmortwychstanjeneho Jězusa Chrystusa, ale tež spočatk Božeho žiwjenja w kóždym wěriwym křesćanu.

DJD