Lubi wěriwi, jónu prědujo wo Duchu Swjatym prajich, zo je Wón kaž nóž, zapalak a harpuna. Tajke přirunanje ma zmysł, dokelž Duch Swjaty podobnje kaž nóž ći pomha žiwy być, kaž zapalak zapala woheń Božeje lubosće, a kaž harpuna pomha być z rybakami ludźi.

Ale to njeje wšitko.

Dźensniše prěnje čitanje z Japoštołskich skutkow praji nam wo Duchu Swjatym něšto wjace, a mjenujcy to, štož čitamy: „Wšitcy buchu ze Duchom Swjatym napjelnjeni a počachu we wšelakich rěčach powědać, kaž jim Duch rěčeć da“ (2,4).

Kajki woznam ma tutón tekst? Wón praji, zo njeje Duch Swjaty jenož kaž nóž, zapalak a harpuna, ale je tež kaž wučer, kotryž wuči cuzu rěč. Samo wjace, kaž wučer-polyglot, kotryž wuči moho rěčow: „Wšitcy běchu kaž podyrjeni a dźiwachu so prajo: Njejsu ći wšitcy, kiž tu rěča, Galilejscy? Kak tomu, zo słyši kóždy z nas swoju maćeršćinu? Partojo a Medojo, Elamića a ludźo z Mezopotamije, Judeje a Kapadocije, z Pontusa a Azije, Frygije a Pamfilije, Egipta a z lybiskeje  krajiny [...]“ (2,7-11).

Tak je přirunanje Ducha Swjateho z jednym wučerjom prawje. Jězus Chrystus je dźě sam podobnje wo Duchu Swjatym prajił: „Pokojićel pak, Duch Swjaty, kotrehož Wótc w mojim mjenje póšle, tón nawuči was wšitko a dopomni was na wšitko, štož sym wam rěčał“ (Jan 14,26).

Ale to njeje wšitko.

„Wšitcy buchu ze Duchom Swjatym napjelnjeni a počachu we wšelakich rěčach powědać [...]“ (Japsk 2,4) – tute słowa maja hišće dalši zmysł. Zo bychmy móhli to zrozumić, dyrbimy so hišće na jedyn tekst dopomnić. To je wotrězk ze Stareho Zakonja z Knihi Genezis 11. kapitla.

Jeho pomjenowanje je Babelska wěža. To běše za čas, hdyž měješe wša zemja jednu rěč a samsne słowa (Gen 11,1). A ludźo sej prajichu: „Do dźěła! Sčińmy cyhele a […] natwarmy město a wěžu, kotrejež wjeršk budźe hač do njebjes sahać!“ (Gen 11,3-4ab).

Jahwe pak zestupi a zamući jich rěč, tohodla dyrbjachu přestać město a wěžu trawić (Gen 11,5-9). To je jara zajimawa stawizna a ma tež jara wažny teologiski zmysł: ludźo bjez Boha, tež jelizo maja samsnu rěč, njemóža jedyn druheho zrozumić, abo něšto zhromadnje činić.

Tohodla dźensniši tekst z Japoštołskich skutkow ma scyła nawopačny zmysł: Duch Swjaty njeje jenož wučer. Duch Swjaty jednoći ludźi, a pomha jim jedyn druheho zrozumić, samo w tajkim padźe, hdyž kóždy z nich we swojej maćeršćinje rěči.

DJD