Teologiski zmysł potajnstwa Božeho spěća

„To prajiwši bu pozběhnjeny, a woni to widźachu, a mróčel wza jim jeho z wočow“ (Japsk 1,9).

Tajke słowa čitamy w dźensnišim prěnim čitanju z Japoštołskich skutkow.

Jězus bu pozběhnjeny, a mróčel wza jeho. Što to woznamjenja?

Najprjedy to rěka, zo njeje Bože spěće lět do kosmosa. Jězus Chrystus njeje prěni kosmonawt, a mróčel njeje prěnja raketa.

Prěni kosmonawt bě, kaž wěmy, Jurij Gagarin (1934-1968). Hdyž běše wón zaso na zemi praji: Ja tam Boha njejesym widźał.

Nažel, štóž nochce na zemi wo Bohu ničo wědźeć, njemóže tež jeho slědy na njebju póznać.

Jelizo Bože spěće njeje kosmiski wulět, što to potom je?

Wotmołwa je cyle jednora. To je nawrót k Bohu Wótcej: „Ja sym wot Wótca wušoł a na swět přišoł; znowa wopušću swět a du k Wótcej“ (Jan 16,28).

Ale mjez přišoł a wopušću je wulki rozdźěl, dokelž wopušća Jězus Chrystus swět nic jenož kaž Bóh, ale tež jako wěrny čłowjek z cyłym ćěłom, Tuž je Jězus Chrystus prěni čłowjek při Bohu.

A što to za nas rěka? To rěka, zo ma kóždy z nas sej česćić swoje ćěło a tež druheho čłowjeka.

Bože spěće pokazuje tohorunja, zo ma kóždy z nas w njebjesach swoje bydlenje: „W domje mojeho Wótca je wjele bydlenjow. Hdy by tomu tak njebyło, bych wam rjekł: Du, zo bych wam městno spřihotował“ (Jan 14,2-3).

Kajke wono budźe? To njeje jasne, dokelž pisa swjaty Pawoł takle: „Žane wóčko njeje widźało, žane wucho njeje słyšało, žana čłowječa wutroba njeje začuła to, štož je Bóh spřihotował tym, kiž jeho lubuja” (1Kor 2,9b).

Z druhimi słowami, my wěmy, zo je w njenjesach něšto za nas spřihotowane, ale što to je, to njewěmy ani sej předstajić njemóžemy.

Kaž ja, hdyž sym bydlił w Litawskej, njejsym móhł sej předstajić, zo móže być połna cyrkej z mužemi, kaž je to w Róžeńće Jutrownu wutoru, kotřiž zahoriće a z połnym hłosom kěrluše spěwaja.

Tole pola nas w Litawskej nimamy a zawěsće hišće dołho njezmějemy.

DJD