Sćenicy njepraja skoro ničo wo poprawnym podawku zrowastanjenja.

Ćim wjace rozprawjeja wo zjewjenjach Zrowastanjeneho. Zetkanja z wučomnikami dopominaja na podawki z Jězusoweho zemskeho žiwjenja.

Na přikład při jězorje Tiberias. Tam wotmě so hižo zadźiwjace nasyćenje syłow ludźi (Jan 6,1-15). Tehdy běše wulka syła ludźi, ale jenož pjeć chlěbow a dwě rybje. „Ale što je to za telko ludźi?“ (Jan 6,9), praji japoštoł Handrij.

Tónkróć je to nawopak. Sydom wučomnikow (Jan 21,2) a 153 rybow (Jan 21,11).

Tehdy běše nadbytk na kóncu (Jan 6,13), tu mnóstwo na spočatku (Jan 21,11).

K Jězusowej přitomnosći, njech je wón zemski abo Zrowastanjeny, słuša połnosć: „Ja sym přišoł, zo bychu žiwjenje měli a je bohaće měli“ (Jan 10,10b).

We woběmaj padomaj je to Jězus, kotryž ludźom chlěb a ryby dawa.

My smy najprjedy přijimacy, prjedy hač móžemy dawać.

Zo dóstate přeco zaso mjezsobu dźělimy, na tym zaleži.

Takle so kralestwo Bože zwoprawdźa: Hłódni so nasyćeja, chori so wustrowjeja, zrudni so pokojeja (Mt 11,5).

GW (po Laacher Meßbuch 2016)
Baćoń, 7 IV 2016