Lubi wěriwi, zašłu njedźelu sym wo adwentnym wěncu a adwentnych swěčkach prědował a jich rjanu symboliku wujasnić spytał.

Njeje pak to wšitko, štož móžemy wo adwentnej symbolice wědźeć, dokelž njejsu wěnc a swěčki jeničke adwentne znamjenja. Adwentny čas ma dźě hišće dalše znamjo, kotrež njeje bohužel jara popularne a rozšěrjene. Što to je? Na prěni pohlad klinči to snadź spodźiwnje, ale je to symbol honača (Gallus domesticus).

• W prěnim rjedźe je honač symbol stražliwosće. Tak, kaž honač nad kokošemi stražuje – „kokot [...] hordy wustupuje [...]“ (Př 30,31) –, tak podobnje dyrbi čłowjek čakajo na přichad Knjeza Jězusa Chrystusa nad sobu a nad swojej swjatosću stražować.
• Honač pak njeje jenož symbol našeje adwentneje stražliwosće. Wón ma hišće dalši woznam. Wón je tež symbol sprawnosće Božeho słowa. Zwotkal to wěmy? Cyle jednorje: To wěmy z Noweho Zakonja, w kotrymž čitamy sćěhowace: „Jězus wotmołwi jemu {to rěka Pětrej}:  »Zawěrno praju ći: W tutej nocy, prjedy hač kokot zaspěwa, ty mje trójce zaprěješ«“ (Mt 26,34). A je so stało, kaž je Jězus prajił. Pětr je Chrystusa dokładnje trójce zaprěł (př. Mt 26,69-75). Tohodla symbolizuje honač sprawnosć a wěrnosć Božeho słowa. Dopominajmy so wosebje na to, čitajo abo słuchajo na Swjate Pismo.
• To pak njeje hišće kónc. Znamjo honač njesymbolizuje jenož našu stražliwosć a sprawnosć Božeho słowa, ale tež našu hrěšnosć, a pohnuwa nas, kaž Pětra, k nakazanju: „Tu dopomni so Pětr na Jězusowe słowo, kotrež bě jemu wón prajił: Prjedy hač kokot zaspěwa, zaprěješ mje trójce. Wón wuńdźe won a zapłaka hórko“ (Mt 26,75). A tradicija powěda, zo stej wot tutoho płakanja na mjezwoču Pětra samo dwě małej brózdźičce nastałoj. Adwentny čas njeje wězo póstny čas, wón wšak nas pohnuwa tež k nakazanju a pokućenju.
• Jelizo pak směm, to hišće jedna mała myslička k tutej adwentnej symbolice honača. Po mojim zdaću symbolizuje adwentny honač hišće jednu jara wažnu, ale bohužel jara zrudnu mysl. Dopomina nas mjenujcy na to, zo móže nas druhdy jara bliski čłowjek přeradźić abo zaprěć. Tak bě to z Pětrom, kotrehož je Jězus Chrystus wosebje česćował, a tak je to tež druhdy mjez nami: Mandźelski přeradźi mandźelsku abo nawopak, susod skřiwdźi susoda a přećel přećela a tak dale.

Što w tajkim padźe činić? Wězo wodać a samo hišće bóle wodawać. Pola nas w Litawskej dawa k tomu přisłowo, kotrež praji, zo dyrbiš přećelej přeco, a to bóle hač druhemu čłowjekej, wodać …

DJD