Křćeńca je jenož spočatk

W Swjatym Pismje je wjele čisłow. To pokaza, zo móžeše bibliski čłowjek ličić. A ličeše wón wšelakore wěcy a zjawy, kaž na přikład dny, měsacy a lěta. Při tym pomhachu jemu słónco, měsačk a hwězdy: „A Bóh rjekny: Njech nastanu swěcy na njebjeskim firmamenće, zo bychu dźeń wot nocy dźělili“ (Gen 1,14).

Njebě to pak wšitko. Bibliski čłowjek ličeše tež etapy Božeho skutkowanja w čłowjeskich stawiznach: „Wšěch tych generacijow wot Abrahama hač do Dawida je było štyrnaće, wot Dawida hač do přesydlenja do Babylona štyrnaće generacijow a wot Babylonskeho přesydlenja hač ke Chrystusej štyrnaće generacijow“ (Mt 1,17).

W tutym padźe njepomhachu bibliskemu čłowjekej při jeho ličenju ani słónco, ani měsačk, ani hwězdy. To ličeše wón z pomocu pomjenowanja w bibliskim teksće na přikład wina abo wěcow z winom zwjazanych, kaž winica abo winowe kiće.

Kaž wěmy, po bibliskej lijeńcy (Gen 6,5 – 8,14) nasta nowa etapa w stawiznach wumóženja. Bóh zwjaza zwjazk ze wšěm čłowjestwom (Gen 9,8-17). A znamjo spočatka tuteje noweje etapy běše winica, kotruž nasadźa Noach kaž tež přez njeho wupite wino (Gen 9,18-21).

Něšto podobneho nańdźemy w podawiznach wo zdobyću Slubjeneho kraja. To běše tež nowa etapa w stawiznach wumóženja. Tohodla tež w tutym padźe bibliski tekst powěda wo winowych kićach, kotrež přinjesechu wuskušowarjo Kanaanskeho kraja (Num 13,1-33).

Samsne da so tež prajić wo Jězusu Chrystusu, kotrehož zjawne skutkowanje započa nowu etapu wumóženja a znamjo toho běše přeměnjenje wody do wina na kwasu w Galilejskim Kanje (Jan 2,1-12).

Z druheje strony pak so dyrbi rjec, zo njebě wino a z nim  zwjazane wěcy jenož jenički srědk z pomocu kotrehož bibliske awtorojo woznamjenjowachu nowe etapy stawiznow wumóženja. Woni znajachu za to hišće jedne znamjo – znamjo wody. Tohodla mjenujcy so rěči w Swjatym Pismje na spočatku stworjenja stwórby wo wodźe (Gen 1,2).

Woda je tež prezentna při wućahu Israelskeho ludu z egyptowskeho njewólnistwa. To je tak mjenowane Čerwjene morjo (Eks 14,15-31).

Wo wodźe čitamy tež při zaćahu Židow do slubjeneho kraja. Tutón króć běše to woda rěki Jordan (Joz 3,7-17).

Njeje potajkim žadyn připad w tym, zo mamy na spočatku Jězusoweho zjawneho skutkowanja podawiznu wo jeho křćeńcy w Jordanje (Mk 1,9-11). To je tež znamjo noweje etapy. Ale nic jenož napřećo ludźom, kotrymž so pokaza z tym, zo je čas Stareho Zakonja nimo, dokelž nastachu časy Noweho Zwjazka. Křćeńca Jězusa Chrystusa jako znamjo noweho spočatka płaći tež za Boha. Pola njeho stachu so tohorunja někotre změny.

Zo bychmy pak móhli tutu nowosć derje zrozumić, dyrbimy so na jednu podawiznu z časow Stareho Zakonja dopomnić a to mjenujcy na podawiznu wo lijeńcy (Gen 6,5 – 8,14). Wona, kaž wěmy, zniči wšitkich hrěšnikow. Přežiwił je jenož  Noach a jeho swójba. Njehladajo pak na to, zo zemrěchu wšitcy hrěšnicy, zło pak přetra samo lijeńcu, štož widźo Bóh so rozsudźi hrěšnikow nic wjace z wodami lijeńcy morić (Gen 8,21).

To pak njerěkaše, zo je Bóh morjenje hrěšnikow scyła wotpokazał. A stóž skedźbliwje čita stawizny Wuzwoleneho ludu, tutón nańdźe spěšnje wšelakore podawizny, w kotrychž so powěda wo chłostanju hrěšnikow ze smjerću.

To pak njeje pomhało. Tohodla je Bóh so skónčnje rozsudźił něšto na tutym polu změnić. A mjenujcy je so wón sčłowjećił, křćeńcu w Jordanje wot Jana Krćenika přijał, a z tym pokazał, zo njecha wjace hrěšnika morić, ale wočakuje wot njeho, bychmy móhli rjec, jenož duchownu smjerć, to rěka jeho nakazanje.

A grjekske słowo nakazanje – metanoia – woznamjenja změnu myslenja. Sam čłowjek dyrbi zrozumić, zo wjedźe hrěch jenož do smjerće a zo tutón puć čłowjekej so njezadani.

Z druhimi słowami, křćeńca Jězusa Chrystusa njepokaza jenož na to, zo nastachu časy Noweho Zakonja. Wona zwuraznja tež změnu, kotruž dožiwja sam Bóh. Bibliski Bóh so tež wuwiwa a je za přeměnjenje wotewrjeny.

Njech je to w našim žiwjenju podobne. Budźmy tež my wotewrjeni za stajne polěpšenje sebje samych a dajmy tež druhim šansu za pozitiwne wuwiće na duchownym polu, dokelž jelizo sam Bóh so wuwiła a druhim tajku móžnosć dawa, ćim bóle mamy my tak jednać. Tohodla njewoznamjenja naša křćeńca jenož wodaće herbskeho hrěcha, ale tež našu wotewrjenosć duchownej dynamice. Tola křćeńca je jenož spočatk drohi, kotraž wjedźe do dospołnemu zašćěpjenja čłowjeka w Bohu.

DJD