Wusad bě něhdy strašna chorosć. Njeńdźeše pak jenož wo ćělne ćerpjenje, njeestetiske wotewrjene a njewuhojene rany a wo smjerd. To měješe hišće druhe konsekwency: Wusadny dyrbješe cyle sam žiwy być. Daleko, zdaleny wot druhich, zo njeby jich natyknył. Wón njesmědźeše swjate město Jerusalem wopytać, njesmědźeše tež do templa na Božu słužbu přińdź.

K tomu bě hišće něšto, štož rěkaše za wusadneho zrudoba, knježeše mjenujcy měnjenje, zo je Bóh wusadnych wopušćił, zo wón jich wjace njelubuje. Tak je so wusadny čuł – zacpěty wot ludźi a wot Boha.

W ewangeliju přińdźe tajki wusadny ke Knjezej. Zawěsće je wón wo Jězusu słyšał a do dźiwa wuhojenja wěrił, hdyž Knjezej rjekny: Jeli chceš, móžeš mje wuhojić. Jeho próstwa so spjelni, a tak smědźeše, po wustrowjenju, zaso normalnje w zhromadnosći žiwy być.

Je hišće wusadnych, dźensa? – Haj, su w někotrych chudych krajach. Su pak tež pola nas, w našej bohatej towaršnosći? Tež tajkich je, pak jenož wusadnych w duchowym zmysle. Za mnohich su to na př. bjezdźěłni, kotrež tak rjec njejsu wjace trěbni. Prašenje je, kak z nimi wobchadźamy, kak wo nich rěčimy? Snano z nadutosću, zo ja sym kmańši a wjace hódny hač tamny zwrěšćeny a njewužitny? Abo prajimy powučejo: To je za njeho derje tak, je sam na tym wina, je přepasiwny, atd. A z tajkim posudźowanjim izolujemy jeho hišće bóle.

Móžemy so tež prašeć, kak wobchadźamy z ludźimi, kotřiž su chudši hač my. Su woni tohodla hubjeńši a mjenje hódnotni? Je to za nas najprěniši kriterij při nawjazowanju kontakta?

Móžemy so tež powšitkownje prašeć, kak rěčimy docyła wo nas w susodstwje? Dyrbju wo druhich njepřijomnje rěčeć, zo bych ja móhł w swětle stać? Zda so, zo je we wšelakich poměrach podobnje kaž za čas Jězusa – to rěka – na jednej stronje steja ći lěpši a strowi, a na druhej – ći hubjeńši a chori, kotrychž rady wobeńdźemy.

Wěsće, móžemy znapřećiwić: W njemałych padach, hdźež smy so prócowali pomhać, njeje so tuta pomoc přiwzała, abo njeje so nam dźakowało. A tak radšo z bojosće před móžnymi přesłapjenjemi ničo nječinimy. Tak pak produkujemy wusadnych.

Naš Knjez so njeje za dźakom prašał, hdyž někomu něšto dobreho sčini. Jemu dosahaše, zo bě druhi w nuzy, zo něšto trjebaše. Jězus Chrystus wědźeše, zo kóždy čłowjek trjeba njeličomne šansy, a tak sadźeše dowěru do słabych a potrěbnych.

Knježe, pomhaj mi přewinyć strach a komodnosć, z kotrejž druhich zasudźam a z nich wusadnych činju. Radšo daj mi so wuswobodźić z jastwa swójskeje wuskosće, kotrež ze mnje wusadneho čini.

TAD