Lubi wěriwi, na spočatku dźensnišeho ewangelija steji prašenje za najwjetšej kaznju: Tu přistupi jedyn z pismawučenych a wopraša so Jězusa Chrystusa: Kotra kaznja je ze wšěch prěnja? (Mk12,28).

W času Jězusa Chrystusa běše to cyle wažne prašenje. Dokelž běše w Starym Zakonju 613 wšelakich kaznjow a rabinojo diskutowachu mjez sobu wo tym, kotra je z nich najwjetša. Měnjenja běchu wšelakore. Na přikład sławny Hillel, pola kotrehož wučomnika – Gamaliela – wuknješe swjaty Pawoł teologiju, praješe takle: Najwjetša kaznja je sćěhowaca: Štož je tebi wohidne, to njenačiń žanemu druhemu. Takle citowaše wón Knihu Tobita 4,15 ze Stareho Zakonja.

Jězus Chrystus wotmołwjejo cituje tež Stary Zakoń, ale nic Knihu Tobita. Prěnja sada je z Knihi Deuteronomium: Słyš, Israelo, Knjez naš Bóh, je Knjez sam jenički. A lubuj Knjeza swojeho Boha, z cyłeje swojeje wutroby (6,5). A druha sada je z Knihi Lewitikus: Lubuj swojeho blišeho kaž sebje sameho (19,18). Takle dopomina Jězus Chrystus na to, zo je lubosć k Bohu a čłowjekej najwjetša kaznja.

Před něšto lětami běše tajki popularny a znaty ruski spisowaćel Boris Pasternak žiwy. W jeho knize Doktor Žinago, da jedyn rjek, na prašenje Što pyta wón w swojim žiwjenju?, tutu wotmołwu: Pytam čistu lubosć!

Něšto podobneho da so wo Bohu prajić. Wón tež pyta čistu, to rěka darmotnu lubosć. Čłowjek njeje žane wuwzaće. Wón je dospołnje zbožowny jenož potom, jeli zo lubuje darmotnje a je darmotnje lubowany.

Hišće jedna małka myslička k tomu prašenju za najwjetšej kaznju.

Njeje to poprawom jenož prašenje za najwjetšej kaznju, ale tež za prěnjej kaznju. A kotra je prěnja? Prěnja kaznja je sćěhowaca: Budźće płódni a množće so (Gen 1,28). To praješe Bóh prěnim ludźom.

Tule pak móžemy so pak prašeć: Čehodla běše tuta kaznja płódnosće scyła trěbna? Njeje tole prěni čłowjek bjez kaznje wědźał, zo ma płódny być? Ja bych prajił, zo je wón tole zawěsće wědźał, ale Swjate Pismo chce nam takle něšto cyle wažneho prajić.

Što to je? Dwě cyle jednorej mysličce.

Sprěnja. Takle praji Biblija, zo je splažny akt dobry abo samo hišće wjac, zo je wón sakralny, dokelž bě wón přez Boha stworjeny a žohnowany. Tohodla njesmě čłowjek z njeho žadyn sport abo wiki činić.

Zdruha. Takle tež wuči Swjate Pismo, zo je čłowjeske žiwjenje dobre a rjane. Hačkuli je druhdy wšelakich přičinow dla ćežke. Wupłaći pak so, hdyž daš druhemu čłowjekej žiwjenje, dokelž je přeco lěpje być, hač njebyć.

A kajka je poslednja kaznja Swjateho Pisma? Je wona tohorunja cyle zajimawa a wažna. Přečitajće sej pak to sami w Nowym Zakonju w tak mjenowanej knize Apokalipsa swj. Jana w poslednim jeje kapitlu.

DJD