Lubi wěriwi, naš čas je žiwy wot mega-ewentow. Samo bamž je, chcyjo nochcyjo, wěsty star, potajkim něchtó, kiž masy přićahuje a wokřewja. Tutón zjaw měli najprjedy raz pozitiwnje hódnoćić. Bamž je najwyši reprezentant swětoweje Cyrkwje, z wjace hač miliardu wukřćenych ze wšěch krajow swěta – wšojedne kotreho naroda, barby abo socialneho pochada. To móže čłowjeka chětro fascinować: Wjednik nabožiny, kiž zastupuje słužbu japoštoła a kiž ma na druhej stronje tež móc.

Wězo su tež druzy, kotřiž w tutym swěće nabožiny nawjeduja, kotrež njesteja tak w srjedźišću, kotřiž pak so njesebičnje kóždy dźeń znowa za druhich zasadźuja; na přikład wulka ličba biskopow, milion rjadniskich sotrow po wšěm swěće, abo wjacore tysac katechetow a duchownych, cyle wothladajo wot mnohich sobudźěłaćerjow we wosadach a druhich cyrkwinskich domach. Swjaty wótc přeco zaso na centralne dypki swojeje słužby a tež žiwjenja a wěry cyrkwje pokazuje, mjenujcy na Jězusa Chrystusa. Přeprošenje płaći tež dźensa: Chrystusa zeznać, a jemu a jeho słowam sćěhować.

Po mojim měnjenju so tež w aktiwnych wosadach hišće pře mało wo Jězusowym poselstwje rozpomina. Wězo słuša Wón k njedźelnej Božej mši a do prědowanja, k nabožinje pola dźěći abo w bibliskim kružku. Njewostawa pak prašenje aktualne: Štó bě Jězus a kak bě žiwy?

Lubi wěriwi, njepytnjemy runje w ewangeliju dźensa (Mk 7, 31-37), kak wažne je Jězusej, zo so přeco zaso wotewrjamy. Jeli to nječinimy, móhło so nam tola raz zlě zeńć. Jemu dźe wo wjace hač jenož wo to z wušomaj słuchać a z ertom rěčeć. „Wotewr so!“ (Mk 7, 34) wot Jězusa prajene rěka tak wjele kaž:

• Słuchaj na Boha, słuchaj na to, što ći praji.

• Přiwozmi woprawnjene naležnosće swojich blišich.

• Słuchaj na njewuprajene próstwy.

• Zapřimń skorženje, słowa zrudoby, ćichu próstwu wo pomoc.

• Wusłyš trochu wopisowace zamołwjenje z jich słowow – a zo chcedźa so z tym zaso z tobu wujednać.

• Wusłyš schowanu chwalbu, njewuprajeny porok, naspomnjene přesłapjenje.

• Słuchaj na warnowanja, hdźež so ludźo wo tebje starosća, dokelž maja će rady.

• Słuchaj přeco zaso wědomje na hłós w swojej wutrobje.

• Słuchaj, hdyž Bóh će woła.

Wotewr so a rěč – wot Jězusa prajene – woznamjenja:

• Njemjelč, hdźež by dyrbjał rěčeć.
• Praj jasnje Haj abo Ně.
• Proš, dźakuj so, wuproš sej!
• Zastupuj swoje měnjenje, wobswědč swoju wěru.
• Wurunaj, budź posrědnik.
• Připóznaj to dobre, wšu prócu a štož je so radźiło.
• Pohonjuj, tróštuj, pozbudźuj.
• Wotwjazaj, wolóž.
• Přiznaj sej swoje zmylki, słabosće, swoje zaprajenje.
• Zahor, přeswědč, napominaj.
• Praj Haj k Bohu a Jeho woli.

Lubi wěriwi, jenož hdyž započinamy so přez Jězusa a Boha dźiwać, wotewrimy so tež za njeho. Hewak zwostawamy skerje wuchoněmi napřećo Bohu a blišim. Njech wjedźe sćenik Mark nas k Jězusej, zo bychmy so z nim zetkać móhli. Snano so hakle potom prawje dźiwamy, k čemu smy kmani, hdyž Jězus nas wuswobodźa z tuposće a mjelčenja. A prošmy Boha, zo bychmy namakali kluč, kiž nam wotewrě durje k zbožu. Dowěrmy so Bohu, zaměrnje prošo. Cyrkej je žiwa přez swoje stawy. Tutu perspektiwu je nam chcył Jězus dźensa pokazać. Amen.

GN