Poselstwo Jutrow

Lubi wěriwi, na tutym cyle wosebitym dnju, na dnju najwjetšeje radosće w cyrkwinskim lěće, słyšimy w ewangeliju, što je přićina radosće: To njemóžne je so stało! To, štož samo ći najbliši přiwuzni za móžne njemějachu: Jězus Chrystus je zmortwych stanył! Tež wučomnikam před 2000 lětami njebě lochko, tutu njezapřijomnu prawdu přiwzać. Přeco zaso so słowo „row“ w dźensnišim sćenju wužiwa a „atmosfera rowa“ bě to zawěsće tež, w kotrejž so Marja Madlena, Syman Pětr, „lubowany wučomnik“ Jan a wšitcy druzy tehdy pohibowachu. Ze smjerću Jězusa zdaše so tehdy być wšitko ke kóncej. Wšitko, štož hišće činić móžachu, nawožki pěstonić – chowanje do skały, wobwiće mortweho ćěła a žałbowanje z wolijom.

Hdyž bě Jan 70 lět pozdźišo swoje sćenje spisał, je swoje jutrowne nazhonje zawěsće zaso cyle žiwje před wočomaj měł. Dožiwi hišće raz změnu mjez dwělemi a rezignaciju k radosći a k wěrje. A zdawa so jemu być cyle wažne, zo nikomu do mysli njepřińdźe, zo móhli rozprawy wo zrowastanjenju być wěste „profetiske wusłyšenja“, kaž so dźensa praji. Čehodla pokaza hewak na to tak wuraznje: „Přetož wonaj hišće Pismo njerozumještaj, zo ma wón z mortwych stanyć“ (Jan 20,9)? A tež to zadźiwa, zo Marja Madlena jako prěnja, kiž wotewrjeny row nańdźe, scyła na ideju njepřińdźe, zo móhł so tu dźiw stać.

To wšitko je sylny kontrast mjez přeswědčenjom, zo je Jězus morty a nazhonjenom, zo je zrowastanył. Samo swědkojo móža to lědma wěrić. Haj, samo wučomnik, kotrehož Jězus lubowaše, je spočatnje chětro njewěsty. Widźi prózdne ruby ležo, njezastupi pak do rowa! Što je jeho w tutym wokomiku tomu pohnuło, wostać wonka? Je to rózbnosć, kotraž móhła jeho w ćmowej prózdnjeńcy wočakować? Abo strach před swójskej kuražu – wěrić, zo by Jězus móhł zaso žiwy być, dokelž dźě bě přesłapjenje tak wulke, jelizo ...? Njewěmy to.

Móžno, zo je so tu něšto wothrało, štož njewěmy: „Pře rjenje, zo móhło wěrne być“. Što to poprawom rěka? Zo wěrimy, zo móhło něšto jenož po zdaću rjane być? Zo pak principjelnje skerje wočakujemy wot žiwjenja być přesłapjeni? Kajke je to nastajenje k žiwjenju! Dźensniše Jutry ze swojej wulkej radosću rěča wo něčim druhim: Njedaj so wotdźeržeć wot dwělow! Zmuž so! Zmuž so a zastup do rowa, potajkim do ćmoweje prózdnjeńcy! Nańdźeš něšto, štož je hišće wjele rjeńše hač wšo, štož sy hač do nětka za móžne měł. Dokelž je to runje poselstwo Jutrow: Tež hdyž druhdy scyła prawje njezrozumimy, kak so to abo tamne ma – Bóh dari nam nowe žiwjenje! Přeco zaso, a jednoho dnja jo nam zdokonja. To je tak rjenje – to dyrbi cyle jednorje wěrne być!

Bóh stwori nowe žiwjenje!
Přez Jězusa!
Za nas!
To su Jutry!

Radostne Jutry! Amen.

GN