Lubi wěriwi, dźensa bych chcył najprjedy wam něšto wo prěnim čitanju powědać. Kaž smy słyšeli, bě to čitanje z knihi Japoštołskich skutkow. A tuta kniha, kaž wěmy, njesłuša do Stareho Zakonja, ale do Noweho. A prěnje čitanje je na njedźelskich Božich mšach normalnje ze Stareho Zakonja wzate. Tola so čita wot Jutrow hač do Donjebjesspěća jako prěnje čitanje mjenujcy kniha Japoštołskich skutkow. Čehodla?

Wězo njeje to žadyn zmylk, ale jenož wuwzaće, kotrež ma swój teologiski zmysł. Zo bychmy to móhli prawje zrozumić, dyrbimy so na někotre fakty dopomnić.

Sprěnja. Kniha Japoštołskich skutkow powěda nam wo skutkach prěnich křesćanow a mjenujcy wo tym štož bě wot Swjatkow hač do někak martrarskeje smjerće swjateho japoštoła Pawoła. Tohodla by było lěpje, znajmjeńša na prěni pohlad, tutu knihu nic po Jutrach ale hakle po Swjatkach čitać.

Zdruha. Jězus Chrystus, kaž wuči nas swjata Cyrkej, njeje hnydom po Jutrach do njebjes spěł. Wón běše hišće 40 dnjow na zemi žiwy, zjewješe so japoštołam a wučeše jich.

Jelizo čitamy potajkim knihu Japoštołskich skutkow, kotraž powěda nam wo žiwjenju Cyrkwje, w tym času, hdyž zmortwych stanjeny Jězus Chrystus hišće na zemi přebywaše, rěka to, zo chce swjata liturgija tule nam něšto wažneho pokazać. Mjenujcy z tym so praji, zo spřitomnja Cyrkej z mortwych stanjeneho Jězusa Chrystusa a tak tež jeho misiju pokročuje.

Nětko pak k ewangeliju, w kotrymž smy sćěhowacu sadu słyšeli: Jeli zwostanjeće we mni, a moje słowa we was, prošće, wo čožkuli chceće, a dóstanjeće (Jan 15,8). To su cyle zmužite słowa: Prošće, wo čožkuli chceće, a dóstanjeće. Kajki pak maja wone słowa zmysł?

Zo bychmy móhli tole derje zrozumić, mamy so na jednu sadu swjateho Hawštyna dopomnić. Swjaty Hawštyn je mjenujcy jónu takle prajił: Lubuj, a čiń štožkuli chceš! Takle chcyše wón dwě mysličce zwuraznić: 1) Čłowjek je swobodny, a smě štožkuli chce, činić; 2) Woprawdźe je pak swobodny čłowjek jenož potom, hdyž lubuje. A hdyž lubuje, smě wón wšitko, štož chce, činić, dokelž to wšitko, štož čłowjek lubujo čini, njeskřiwdźi blišeho.

Něšto podobneho da so wo tutej sadźe Jězusa Chrystusa prajić. Jězus Chrystus prajo: Prošće, wo čožkuli chceće, a dóstanjeće, přeprošuje nas, zo bychmy wo dobre wěcy prosyli.

A kotre su dobre? Wězo, kóždy by dyrbjał sam na tute prašenje wotmołwić, ale ja sej myslu, zo je jenož to dobre, štož tyje našemu wumóženju.

Z druhimi słowami rěka to, zo słowa Jězusa Chrystusa, Prošće, wo čožkuli chceće, a dóstanjeće, woznamjenja jeho dowěru k nam, jako mudrym bytosćam, kotřiž móžemy sej woprawdźe dobre wěcy wuzwolić a wo nje prosyć.

DJD