Lubi wěriwi, adwentny čas je puć. Z 1. Adwenta smy po puću. Cil je Betlehem, cil su Hody – mamy lětsa najkrótši adwentny čas. Tak změjemy za tydźenjej zdobom 4. Adwent a Patoržicu na jednym dnju: K tomu přińdźe, zo je to čas, kiž je wot wjele zwonkownych wěcow postajeny.

W kupnicach słyšiš hižo hodownu hudźbu. Dary so poskićeja. Puće frinkola so w błyšćacym wobswětlenju. W mnoho swójbach swěći so druha swěčka na adwentnym wěncu, hačrunjež njejsmy ani hišće połojcu adwenta docpěli.

W zhladowanju na Hody pak ma so hišće tóšto přihotować. W zawodach a gmejnach přewjedu so hodownički abo adwentnički.

Wo komercializaciji tutoho časa njetrjebam hižo ničo naspomnić. Na to smy so hižo dawno zwučili. Prašam so bóle, kak so mi poradźi na Hody wosebje duchowje přihotować? Wězo bych móhł nětko rjec: W tutym času so mnoho nabožnych zarjadowanjow poskićuja kaž nyšpory, koncerty, adwentne paslenje atd. Ale dosaha to? Dosaha so na jednym abo tamnym rozpominanju wobdźěleć? Je z tym mój znutřkowny přihot na Hody wotzamknjeny?

Přihotujmy Knjezej šćežki (Mk 1,3) – kóždy dźeń Adwenta! Njedyrbju być dospołnje wučisćeny, njedyrbju być bjez zmylka, zo by Jězus we mni móhł so narodźić, zo bychu so Hody móhli stać ze swjedźenjom radosće! Jězusej njeńdźe wo sterilnu čistotu wutroby. Hdyž sej předstajam, zo je so runje ludźom přiwobroćił, kotřiž scyła čistu wutrobu njemějachu – hrěšnikam, mandźelstwołamarjam, wusadnym –,potom mje to pozbudźuje. Jemu dźe wo sprawnu wutrobu. Hdyž sym zwólniwy, haj prajić k swojemu žiwjenju, tajki kajkiž sym, ze wšěmi swojimi zmylkami a njedostatkami, hdyž sym zwólniwy so nakazać, potom móže so Jězus we mni narodźić. Potom móže so adwentny čas tež stać ze swjedźenjom radosće.

Za mnje je adwentna doba čas, w kotrymž sej znajmjeńša hdys a hdys wědomje přestawku popřeju, zo bych do swojeje wutroby pohladał. Hdźe sym snano na wopačnym puću? Hdźe bych so snano dyrbjał zawróćić? Hdźe bych sej móhł tu abo tamnu škałobu w swojej wutrobje zaso z miłosću a lubosću Božej dać napjelnić? Hdźe móhł čwak swojeje nječistoty a mazanosće wotnjesć?

Haj, jenož hdyž sym cyle sprawny sebi samomu napřećo, móžu Knjezej puć přihotować. Při tym pak njeměł jenož při sebi wostać. Runje adwentny čas ze swojimi předhodownymi akcijemi nas přeprošuje, dale hladać hač na dźeń, kiž so kóncej chila.

Před lětami mějachu akciju ADVENIAT z plakatom: Na nim njebě žana bohata nakupowanska dróha abo razantna spěšnodróha widźeć. Drohotwarc z Boliwiskeje bě na nim widźeć při swojim dźěle, skoro bjez pomocnych srědkow: Wotdźěłana łopatka, mały hamork, někotre kamjenje. Sym spytowany rjec: Što da to přinjese? Wostań to tola! Tutón muž by wšu přićinu k tomu měł. Nječini pak to. Je cyle při wěcy. Sadźi kamjeń při kamjenju, a pomału nastawa puć w pozdaću bjezwuhladnej situaciji.

Lubi wěriwi, puć, kiž ludźi do zhromadnosće wjedźe a mjez sobu zwjaza – tež to je Adwent a móžnosć, Knjezej puć přihotować: Wotewrjenje na so hladać a při tym nic na ludźi zabyć, tež hdyž móhło to druhdy być wobćežne.

Přihotujmy Knjezej šćežki! Přeju wam při tym wosebje wjele dobreje wole, wutrajnosće a sćerpnosće – nic naposledk ze sobu samym. Amen.

GN