Lubi připosłucharjo, dźensa hdyž swjećimy Popjelnu srjedu bych chcył wam jednu biblisku podawiznu, zwjazanu z popjełom, předpołožić.

Wo njej čitamy w 7. kapitlu Knihi Josua.

Wona sta so něhdźe na kóncu XIII. lětstotka do Chrystusa.

We wonym času započa wuzwoleny lud wobsadźenje slubjeneho kraja, zdoby hižo Jericho, kotrehož murja padny, a to jenož pod wliwom hoberskeho rjejenja Israelitow (Joz 6,20).

Po tutym cyle lochkim dobyću tak sławneho města wusměrichu so Židźa k druhemu, kiž rěkaše Ai.

Josua, kotryž nawjedowaše wuzwoleny lud, namjetowa, zo bychu k městu Ai wšitcy Israelića ćahnyli (Joz 7,2).

Tola dósta wón wot někotrych generalow napřećiwnu wotmołwu. Po jich měnjenju njeje tak wulka ličba wojakow trěbna. Za dobyće Aija budźe dwaj abo tři tysac muži dosahać (Joz 7,3).

Josua přiwza tutón namjet a wupósła tři tysac muži. Tola napad njeje so poradźił. Wuposłani wojacy njejsu město dobyli ale dožiwichu poražku (Joz 7,4-5).

Hdyž Josua to zhoni, rozdrě wón swoje drasty a tak wosta hač do wječora a posypa swoju hłowu z popjełom (Joz 7,6).

Jeno potom započa wón z Knjezom rěčeć a so prašeć za zmysłom tuteje porażki (Joz 6,7).

Tuta podawizna je tež powučaca za nas, dokelž  njeje w njej naspomnjeny popjeł znamjo pokuty, kaž my to najhusćišo prajimy, ale je wón tohorunja symbol čłowjeskeje njewědy, kaž tež jeho pytanja za wotmołwu.

Štóž čita dale naspomnjeny wotrězk, tón nazhoni, zo dósta Jozua wotmołwy na swoje prašenja, dokeklž štóž so praša, tón prjedy abo pozdźišo k wotmołwje přińdźe (Joz 7,10-15).

Póstny čas, kotryž dźensa započinamy njech je tohorunja za kóždeho z nas z časom wěsteje wćipnosće, wosebje za bibliskimi podawkami, kotychž přečitanje by móhło jako naše póstne předewzaće być.

To sej wězo žada wěsty čas, ale čas zarjadowany za słowo Bože njebudźe ženje zhubjeny čas, skerje nawopak, to zamóže nas k Bohu a blišemu hišće bóle zbližić.

DJD