Płody Ducha

Lubowani w Knjezu! W Cyrkwi lubujemy swjedźenje. Dźensa je zaso jedyn swjedźeń – swjaty dźeń – mjenujcy swjedźeń Ducha Swjateho. Dźensa swjećimy zdokónčenje, abo spjelnjenje toho, štož je Knjez za nas dotal sčinił. Wón je mjenujcy jako čłowjek mjez nami žiwy był, wón je nas wučił, je dźiwy zdokonjał, po tym je na křižu ćerpjeł, wumrěł a naposled je z rowa stanył a do njebjes spěł. Nětko pak Knjez swój slub spjelni a sćele swojeho Ducha – swojim wučomnikam, a tež wšitkim druhim, kiž wěrja.

Wězo, njeje lochko zwobraznić, što je tón Duch Swjaty, a što je wón tehdy zeskutkował. Njeje lochko, dokelž smy so na mnoho lěpše, spektularne wobrazy w telewizij zwučili. Ale běše to woprawdźe sylny podawk – kaž nam Japoštołske skutki wopisuja: Z njebjes přińdźe naraz šumjenje, kaž sylny wichor, a tón cyły dom so wupjelni (Japsk 2,2). A potom maš tute jazyki (kaž wohnjowe płomjenje) kiž na japoštołow spadnu, tež na wěriwe žónske a na swjatu Mariju (Japsk 2,3). Skrótka potom bě wšón strach a bojosć před Židami zabyta. Hišće wjac: Japoštoljo wustupichu zmužići před syły ludźi a zahorjeni prědowachu (Japsk 2,12-36).

Lubi bratřa, lube sotry! Wěrimy, zo je tón Boži Duch dale w swojej Cyrkwi přitomny. Zo wón nawjeduje Cyrkej, a tež dawa jednotliwcam swoje dary a pohnuje k dobremu.

Napřećo daram Ducha steja skutki mjasa. Swj. Pawoł je mjenuje w lisće Galatam, su to mjez druhimi: Nječistota, rozwólnosć, přibójstwo, kuzłarstwo, zwada, złoby, překory, zawisće, wopiłstwa, wožrawstwo a jim podobne (Gal 5,19b-21a). Naposled praji: Štóž tajke něšto čini, njezdźědźi kralestwo Bože (Gal 5,21b).

Tole negatiwne w nas, tute skutki mjasa, ma křesćan w sebi přewinyć. To njeje ćežko, ale pod wuměnjenjom, zo kedźbuješ, a zo so prawidłownje modliš, spowědaš, a Kemše woptaš. K tomu je tež swójska próca wažna – so wzdać njepočinkow, so prócować wo pokornosć, wo mudrosć a wobhladniwosć atd.

To je potajkim prěnja faza křćesćanstwa, mjenujcy wotrjeknjenje so hrěchow, kotrež nas wjedu do wotročstwa, kotrež nam rubja swobodu a prawnu lubosć.

Po tym přińdźe něšto pozitiwne – wo čimž japoštoł Pawoł pisa, mjenujcy płody Ducha. Su to na př.: Lubosć, radosć, pokoj, sćerpliwosć, miłosć, dobroćiwosć, swěra, pokornosć a zdźeržliwosć (Gal 5,22-23a). Na čož dyrbjeli so koncentrować, njeje mjenujcy jeničce to negatiwne, ale chcemy mjenujcy z mocy Dobreho čerpać a po Dobrym žiwi być.

Ale, kedźbu!, płody Ducha maš zrozumić takle:

  • lubosć bjez sentimentalnosće;
  • radosć, ale nic zwjeršna a kumštna;
  • pokoj, nic pak "swjaty měr";
  • sćerpliwosć, štož njerěka lesćiwy stoicizm;
  • přijomnosć, ale nic diplomatiski koniunkturalizm;
  • swěrnosć, nic pak hejate wobstaće na swoim;
  • zdźeržliwosć bjez zrudoby;
  • łahodnosć, ale žana tolerantnosć napřećo złemu.

Hdyž pak tute płody słyšimy, potom je nam jasnje, zo njemóžemy ze swójskeje mocy tajke žiwjenje Ducha wjesć. Trjebamy Jeho pomoc – to pak za nas woznamjenja – zo mamy swjatym impulsam Ducha wotewrjeni być a wšo Bože sćěhować. Jeli smy zwrěšćili, zhrěšili, je přeco nowy započatk móžny.

Japoštoł narodow – Pawoł – kónči swoje naličenje ze słowami: Smy-li w Duchu žiwi, chodźmy tež w Duchu! (Gal 5,25). Prošmy potajkim wo płódne skutkowanje Ducha Swjateho w našim žiwjenju, wo Jeho bohate dary. Wotewrmy so Jeho mocy!

Njewuhašće Ducha! wołaše často bamž Jan Pawoł II. Njewuhašće, dokelž wón nas z ćěsnosće myslenja, materializma a konkurency wuswobodźa. Přetož wón njezawěra nas w ritualach našich požadosćow, ale dowola nam być ludźo dóstojni a wulkomyslni. Amen.

TAD