„Hdyž Syman Pětr zasłyša, zo je to Knjez, wobleče so zwjeršnu drastu, přetož njebě zwoblěkany, a skoči do jězora“ (Jan 21,7c).

Tajke słowa smy dźensa w ewangeliju słyšeli. To štož my wšak serbsce jako njebě zwoblěkany čitamy, je po słowje přełožene: bě nahi.

Čehodla běše pak Pětr nahi? A čehodla napisa to Jan sćenik?

Pětr njebě dźě ani w sawnje, ani w kupjeli. Wón běše na dźěle – wón ryby łóješe.

A tež njebě samlutki. Z nim běchu jeho kolegojo: Tomaš, Natanel, Jakub, Jan, a hišće dwaj, kotrejuž mjenje stej nam njeznatej (Jan 21,2).

To wšitko sta so tež w nocy: „Wuńdźechu a zastupichu do čołma, ale njepopadnychu w tej nocy ničo“ (Jan 21,3e).

A w Israelu w nalěću w nocy njeje ćopło. Nawopak, tam je zyma.

Hdyž bu Jězus před Annasom a Kajfasom sudźeny, a to bě tohorunja w nalěću, steješe Pětr so wohrěwajo při wohenju, dokelž – kaž to rěka w štwórtym ewangeliju – bě zyma (Jan 18,18).

Zo bychmy pak to zrozumić móhli, čehodla běše Pětr nahi, a wón njebě žadyn nudysta, dyrbimy so na prěnich našich prjedownikow, mjenujcy na Adama a Jěwu, dopomnić.

Wonaj staj tež nahej byłoj.

Čitamy wo tym samo dwaj razaj w druhim a třećim wotrězku Knihi Genezis: „Wobaj běštaj nahaj, čłowjek a jeho žona, ale njehańbowaštaj so před sobu“ (Gen 2,25) –  to je prěni tekst. „Woběmaj wočiništej so woči, a spóznaštaj, zo staj nahaj“ (Gen 3,7a) – to je druhi tekst.

Ale to stej dwě wšelakej nahosći.

Prěnja nahosć to je nahosć před hrěchom, a druha – to je nahosć po hrěchu.

Prěnja a druha matej wulki teologiski zmysł. Tohodla nimamy to zrozumić po słowje.

Prěnja nahosć, nahosć před hrěchom, wona symbolizuje wotewrjenosć prěnjeho čłowjeka. To rěka, zo běše prěni čłowjek swobodna bytosć, a měješe móžnosć sej wuzwolić, wuzwolić dobre, abo złe. Tajki zmysł ma prěnja nahosć – nahosć před hrěchom.

A druha?

Druha nahosć, nahosć po hrěchu, wona symbolizuje słabosć a hrěšnosć prěnjeho čłowjeka. Prěni čłowjek je chcył być kaž Bóh (Gen 3,5). Ale we woprawdźitosći běše wón jenož wobmjezowane stworjenje. To symbolizuje druha nahosć – nahosć po hrěchu.

Što woznamjenja potajkim nahosć Pětra?

Nahosć Pětra symbolizuje, kaž ta druha nahosć prěnich ludźi, jeho słabosć a hrěšnosć.

Tola tule je jedyn wulki a wažny rozdźěl: Kaž dźeń a nóc.

Adam a Jěwa staj so po hrěchu před Bohom schowałoj: „A čłowjek schowa so ze swojej žonu před Jahwu Bohom pod štomami zahrody“ (Gen 3,8b).

Pětr njeje so pak schował před Jězusom hačrunjež je wón tež hrěšny był. Wón je dźě tři razy Jězusa přeradźił, ale je so jemu dowěrił. A jemu bu jeho hrěch wodaty.

W našim žiwjenju ma to podobnje być. Njechowajmy so pred Bohom a mějmy dowěru k njemu, samo potom hdyž smy zhrěšili.

DJD