Čłowjek, Swjate Pismo, Boži hłós
Čas nakazanja je,
pokuty a pósta.
Do domu ćehnje mje
njebjeskeho Wótca.
Wjedź mje ćicha modlitwa,
jałmožna, ta potajna,
wot někoho njej widźana ...
wot Boha přińdźe moja mzda.
Njeměj strach wo swětne žiwjenje,
wo drastu, jědź a piće.
Čłowjeko, hlej na lilije,
kak krasnje kwětka rosće, kćě!
A wšitke ptaki pod njebjom,
zorno ženje njejsu wusyli,
nježnjeli a domoj njejsu chowali
a tola,
chwala Boha ze spěwom!
Hdźež pokład twój je, je tež wutroba.
Njech mole, zerzawina jón ći njeskaža.
Tuž hromadź pokłady sej w njebjesach
za swjedźeń něhdy, Boži kwas.
Annamaria Hadankec