Ewangelij 3. njedźele Póstneho časa naspomina Pilatusa kaž tež jedyn z jeho špatnych počinkow – morjenje wěstych Galilejskich ludźi, kiž běchu snadź po puću do Jerusalema, hdźež chcychu cyle wěsće swoje wopory Bohu woprować (Lk 13,1).

Wo tutym podawku wěmy jeno z Ewangelija po Lukašu. To njenaspomni ani Józef Flawijus – židowski spisowaćel a historikar.

Njehladajo pak na to ma tuta podawizna poměrnje kruty pozadk, dokelž, kaž to powědaja židowske žórła, bě Pilatus poměrnje surowy čłowjek a njekomdźeše žanu přiležnosć swoju móc pokazać.

Jedyn tajki pad wopisuje na přikład hižo naspomnjeny Flawijus.

Pilatus twarješe wodowód w Jerusalemje a jako pobrachowachu pjenjezy přikaza je wzać z temploweje pokładnje. W měsće wubuchnychu protesty.

Tute přewiny Pilatus z namocu. Wón přikaza swojim wojakam so předrasćić, so změšeć z ludźimi a wot wot nutřka započeć bić jich z kijami.

Na kóncu tajkeho „zarjadowanja“ njepobrachowaše tež mortwych. 

DJD