Čłowjek a čerwjena barba

Swjate Pismo wužiwa za pomjenowanje čłowjeka wšelakore słowa. Najbóle znaty z nich je cyle wěsće wuraz ’adam, štož z hebrejsćiny přełožene čłowjek rěka, a to płaći kaž za muža tak za žonu.

Na zakładźe toho nasta samo hypoteza twjerdźaca, zo běše prěni čłowjek jedna androgyniska to rěka mužo-žonjaca bytosć.

Słowo ’adam ma pak tež něšto z barbu činić, dokelž woznamjenja hebrejsce samsny korjeń mějacy wuraz ’adomčerwjena barba.

Tuž štóž chce w načasnej hebrejsćinje čerwjene wino w korčmje skazać, ma pinčnikej rjec: Jajin ’adom bewakašačerwjene wino prošu!

Tutón poćah mjez ’adam a ’adom – čłowjekom a čerwjenej barbu – dopomina cyle wěsće na to, zo njemóže čłowjek bjez kreje, kotraž ma čerwjenu barbu, žiwy być.

DJD