W Ewangeliju po Mateju žada Jězus wot swojich wučomnikow, zo by była jich sprawnosć dospołniša hač ta pismawučenych a farizejow, dokelž hinak njezamóža woni do njebjeskeho kralestwa přińć (5,20).

Jelizo dźe wo farizejow, to jich problem tčěše w zwjeršnym wukonjenju nabožnych činitosćow. Tuž by rěkało, zo maja křesćenjo, jelizo chcedźa dospołnišu sprawnosć hač faizejojo měć, wosebje na znutřkownosć při wukonjenju nabožnych činitosćow kedźbować.

Z farizejemi njebě pak jenož Jězus Chrystus w „konflikće“. Jich krtizowachu tež tak mjenowani essenojo (4Q 169). Tola nic, kaž Jězus, jich zwjeršnosće, ale přichilnosće helenistiskej kulturje dla. Po měnjenju essenow „předachu“ woni Jerusalem Grjekam a tajnje jich podpěrachu.

Hdźe pak ležeše woprawdźity problem „sprawnosće“ pismawučenych? Normalnje so woni zaběrachu ze swjatymi tekstami, komentowachu a wukładowachu je ludźom. Tola mějachu swoje brachi. Najskerje so zwažichu druhdy něšto k tutym tekstam přidać abo wot nich něšto šmórnyć (Ap 22,18-19). Tuž wjetša křesćanska sprawnosć by sej žadała, přiwzać Bože zjewjenje tajke, kajkež wono je.

DJD