Křesćanska ikonografija so zaběra wjele z bibliskimi motiwami, a to hižo wot starodawnych časow. Tola křesćanska ikonogafija njemoluje jenož bibliske podawki, ale je tež interpretuje. Jedyn z tajkich přikładow so nadeńdźe na durjach cyrkwje wosady swjateje Jadwigi w pólskim Zhorjelcu.

Je to rězba a předstaja scenu z 3. kapitla Knihi Genezis. Na njej je widźeć štom spóznaća dobreho a złeho – w tutym padźe jedna jabłučina. Na njej wisaja jabłuka kaž tež łazy had, kiž symbolizuje złeho ducha.

Tuta rězba předstaja tež prěni čłowjeski por – Jěwu a Adama. Jěwa dźerži w ruce jabłuko a poskića je Adamej. To dopomina na bibliski tekst: Žona widźeše, zo je štom słódny a lubozny na woči a zo wabi k spóznaću. Tuž wza z jeho płodow a jědźeše. Potom z toho da tež swojemu mužej, a tón tohorunja jědźeše (Gen 3,6). Tola nic jenož to.

Tuta rězba wobsahuje tež jednu interpretaciju citěrowaneho wotrězka. Bibliski tekst praji, zo Jěwa da mužej płód a wón hnydom jón zjě. Na rězbje njeje to tak. Na njej hlada Adam na poskićene jabłuko a jeho mjezwočo zwobraznja hłuboke přemyslowanje: Wón dwěluje a njewě što ma činić.

Je to cyle zmysłapołna a powučaca interpretacija teksta Swjateho Pisma.

DJD