W katólskej cyrkwi ma wšitko swój hłuboki teologiski zmysł. Z najlěpšim  dopokazom toho su swěčki na hłownym wołtarju z wobeju stron tabernakla. To njeje jenož rjana dekoracija abo powostank mody wěsteho časa zapłaćena dań načasnej modźe. Tež tute swěčki maja rjanu symboliku. Zo bychmy ju derje zrozumić móhli, přečitajmy sej jednu pasažu z poslednjeje knihi Noweho Zakonja: „A wobroćich so, zo bych hłós widźał, kiž je ke mni rěčał. Wobroćiwši so widźach sydom złotych swěčnikow a mjez swěčnikami někoho podobneho na Syna čłowjeka, woblečeneho dołhu suknju, wutrobno wopasane ze złotym pasom“ (Apk 1,12-13). Kaž widźimy, rěči so tu wo Jězusu Chrystusu, kiž je wobdaty wot sydom swěčnikow. A swěčniki w Apokalypse swjateho Jana woznamjenjeja uniwersalnu Cyrkej, w kotrejž je prezentny zmortwychstanjeny Chrystus. Analogisku mysl předstajeja swěčki na hłownym wołtarju wokoło tabernakla, w kotrymž je eucharistiski Jězus stajnje přitomny. W tutym padźe wobsteji pak jedna drobna diferenca. Na nju pokazuje ličba swěčnikow. Najhusćišo je to šěsć swěčkow. A ličba šěsć je w Swjatym Pismje znamjo njedospołnosće a wobmjezowanja. Tak symbolizuja swěčniki wokoło tabernakla jenož lokalnu cyrkej – wosadnu abo diecezansku.

DJD